''Όταν με ρωτούσαν τι θα κάνεις από τις 16:00 στη Μαλακάσα, πολύ απλά τους απαντούσα: ''Θέλω να δω Planet Of Zeus!'', και όπως αποδείχτηκε δικαιώθηκα! Με το που πάρκαρα και έφτασα κοντά στην είσοδο, ακούω τις πρώτες νότες του “Leftlovers”, που είναι αναμφίβολα το hit της τελευταίας δισκάρας τους “Macho Libre”. Μόλις που πρόλαβα το τέλος του κομματιού και από κάτω το κοινό είχε ζεσταθεί για τα καλά. Ειλικρινά δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Συνεχίσανε με κομματάρες από το δίσκο με κορυφαία το a la Bestie Boys ''Vanity Suit'' και το ομώνυμο του δίσκου. Η εμφάνισή τους άψογη, σίγουρα ήταν η έκπληξη της ημέρας και γενικά ο ήχος τους ήταν ο πιο «δεμένος» από όλες τις μπάντες! Οι δικοί μας PoZ φαίνεται ότι μελέτησαν καλά τη ''Down'' σχολή και περάσανε με άριστα τις εξετάσεις τους! Άξιοι αλάνια!!
Τους Unisonic τους περίμεναν πολλοί. Έβλεπες τους τύπους με τα Helloween μπλουζάκια τους να κατηφορίζουν σιγά σιγά κοντά στο stage. Και ναι είναι γεγονός, Hansen/Kiske ξανά μαζί! Η εμφάνισή τους επιφύλασσε συγκινήσεις, αλλά ήταν αρκετά μέτρια. Τον Kiske τον έχασα σε μια στιγμή σε μια προσπάθεια να κατέβει από τη σκηνή θέλοντας να ξεσηκώσει το πεσμένο κοινό διασχίζοντας τον διάδρομο μέχρι τον ηχολήπτη, αλλά μάταια. Μέχρι που οι πρώτες νότες του ''March Of Time'' ακούστηκαν από τα ηχεία. Μπορεί οι περισσότεροι να το ευχαριστήθηκαν, αλλά εμένα μου έδωσαν την εντύπωση ότι το κομμάτι ήταν απροβάριστο. Δεν έλειψαν επίσης τα αστεία του «ηλιοκαμμένου» Kiske σχολιάζοντας συνέχεια με το τέλος κάθε τραγουδιού το κατά πόσο λαμπερός και ζεστός είναι ο ήλιος μας εδώ. Έφτανε το τέλος με τα κομμάτια του ντεμπούτου τους να ακούγονται απλά καλά, μέχρι που ο Kiske είπε “one last song”. Και δεν ήταν άλλο από το “I Want Out”! Πανζουρλισμός, το κοινό ξαφνικά ξύπνησε (κι εγώ μαζί τους) αλλά και πάλι αρκετά μέτριοι. Καταφέρανε όμως να κάνουν όλη τη Μαλακάσα να τραγουδάει το refrain του συγκεκριμένου κομματιού.''
Τι κι αν ξεκίνησαν με την ευχάριστη έκπληξη ''Widow''? Τι κι αν το setlist ήταν αξιοπρεπέστατο? Τι κι αν ο Greg Mackintosh είναι τεράστια μορφή και η υπόλοιπη μπάντα έπαιξε πολύ καλά? Ο ήλιος και η ζέστη δεν μας επέτρεψαν να απολαύσουμε τη μαυρίλα του ''Forever Failure'' και τη μεγαλοπρέπεια του ''Embers Fire'', έτσι το βάρος έπεσε στα πιο συναυλιακά ''Erased'', ''One Second'' και ''Say Just Words'' με το οποίο και κλείσανε. Ο Holmes δεν ακουγόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του set και σε στιγμές έδειχνε να κάνει αγγαρεία, κάτι που ήταν και το πιο απογοητευτικό απ' όλα! Αναγνωρίζοντας πως η πικρία με την οποία μείναμε στο τέλος, δεν ήταν αποκλειστική ευθύνη της μπάντας, τους συγχωρούμε και περιμένουμε να τους δούμε όπως τους αξίζει. Σε ένα κλειστό χώρο.
Setlist: Widow - Honesty In Death - Erased - As I Die - Tragic Idol - Forever Failure - One Second - Embers Fire - The Enemy - Say Just Words.
Στο διάλειμμα μεταξύ των Paradise Lost και των Machine Head διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά δυο πράγματα που γνωρίζαμε από προηγούμενες διοργανώσεις: α) Αν επισκεφτείς τις τουαλέτες, ίσως δικαιολογήσεις τους διοργανωτές που μας συμπεριφέρονται σαν ζώα, β) Αν θέλεις να πιείς ή να φας κάτι, πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι θα χάσεις μέρος ή ακόμη και ολόκληρη την εμφάνιση του επόμενου συγκροτήματος. Το να κάνεις headbanging ακούγοντας το ''Imperium'' περιμένοντας στην ουρά για μπύρες: Αξία ανεκτίμητη! Όταν ξεμπερδέψαμε από τις επικίνδυνες αυτές αποστολές, είχαμε ήδη χάσει τα πρώτα 4 κομμάτια των Machine Head. Τα προβλήματα στον ήχο ήταν και πάλι εκεί, αλλά η παρουσία του Robb Flynn ήταν αρκετή για να τα υπερκαλύψει! Ο Dave McClain (ο οποίος εμφανίστηκε με μπλουζάκι Van Halen) είναι από τους πιο εντυπωσιακούς drummers στη metal σκηνή. Αν και τους παρακολουθήσαμε από μακριά, ολόκληρη η εμφάνιση των Αμερικάνων συνοψίζεται στην προτροπή του frontman τους: ''Headbang motherfuckers''! Μακάρι να ήμασταν πάλι 25!
Setlist: I Am Hell (Sonata In C#) - Old - Imperium - Beautiful Mourning - Locust - Aesthetics Of Hate - Darkness Within - Halo - Davidian.
Γνωρίζοντας το πρόβλημα που είχε ο Ozzy με τη φωνή του λίγες μέρες πριν εμφανιστεί στη χώρα μας, υπογράψαμε από πριν συγχωροχάρτι και περιμέναμε κάποιο ελαφρώς κουτσουρεμένο setlist. Και κάπως έτσι κύλησε η βραδιά. Όποιος ήθελε να βρει λόγους για να θάψει την εμφάνιση του Madman, μπορούσε να βρει πάρα πολλούς. Αρπαχτή, φωνητικές δυσκολίες, υπερπροβολή της προσωπικής του μπάντας ειδικά από τη στιγμή που έχει τέτοιες σημαντικές προσωπικότητες μαζί του κτλ, κτλ, κτλ.! Προσωπικά ο Ozzy μου απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι είναι από τις πιο ειλικρινείς παρουσίες στο heavy metal. Με τις αδυναμίες και τα λάθη του. Θα μπορούσε με διάφορα tricks να μας κρύψει το πρόβλημα με τη φωνή του, αλλά δεν το έκανε.
Setlist: Widow - Honesty In Death - Erased - As I Die - Tragic Idol - Forever Failure - One Second - Embers Fire - The Enemy - Say Just Words.
Setlist: I Am Hell (Sonata In C#) - Old - Imperium - Beautiful Mourning - Locust - Aesthetics Of Hate - Darkness Within - Halo - Davidian.
Περίπου στις 22:00 τα φώτα χαμηλώσανε και έφτασε η στιγμή για τον/τους headliner(s). Ozzy Osbourne & Friends λοιπόν και αφού στριμωχτήκαμε σχεδόν πίσω από τον ηχολήπτη (ο οποίος έδειχνε πως ήταν εκεί μόνο και μόνο για να βλέπει καλύτερα τη συναυλία), τα video walls ξεκίνησαν να δείχνουν στιγμές από το παρελθόν του Ozzy με τους Black Sabbath, αλλά και την προσωπική του καριέρα. Η βραδιά ξεκίνησε με την προσωπική του μπάντα στη σκηνή και...''Bark At The Moon'' με τον εξαιρετικό Gus G να αποδίδει άψογα την σολάρα του Jake E. Lee! Συνέχεια με ''Mr. Crowley'' και κομμάτια από την 80's πορεία του Ozzy με μια ιδιαίτερη προτίμηση στο ''Blizzard Of Ozz''! Και κάπου εκεί έρχεται η πρώτη Black Sabbath στιγμή με το instrumental ''Rat Salad'' το οποίο εμπλουτίστηκε με το solo του Gus G. και του Tommy Clufetos στα drums.
Setlist: Bark At The Moon - Μr. Crowley - Suicide Solution - I Don't Know - Shot In The Dark - Rat Salad - Iron Man - War Pigs - N.I.B. - Fairies Wear Boots - Crazy Train - I Don't Want To Change The World - Mama, I'm Coming Home - Paranoid.
Οι περισσότεροι από τους 5-6 χιλιάδες οπαδούς που παρευρέθηκαν προχθές στη Μαλακάσα αποχώρησαν με ένα χαμόγελο στα χείλη τους. Σίγουρα σε όλους έλειψε ο Tony Iommi και η συνύπαρξή του με τον Ozzy πάνω στη σκηνή. Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής όμως καταλαβαίνεις ότι κάποια ντουέτα είναι γραφτό να είναι μαζί.
Υ.Γ. Sunshine, Μάνο, Ειρήνη, Φώτη και Ανδρέα σας ευχαριστώ για την παρέα!
