Η αλήθεια είναι ότι φέρνοντας στο νου μου μνήμες από την τελευταία φορά που παρακολούθησα live την Anneke van Giersbergen το 2009 (μαζί με Pain Of Salvation, Lake Of Tears και Disillusion), δεν είχα υψηλές προσδοκίες από μια συναυλία της αξιαγάπητης κατά τ' άλλα ολλανδέζας. Όταν όμως σου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσεις μια από τις καλύτερες γυναικείες φωνές του χώρου, δεν λες εύκολα όχι.
Έχοντας άγνοια για τα support σχήματα μπήκαμε στον σχεδόν άδειο χώρο του Gagarin λίγα λεπτά πριν τις 22:00 υπό τους ήχους του ''Hey You''(τι θα πει ποιών?), το οποίο διασκέυαζαν οι E.V.E., η πρώτη μπάντα της βραδιάς. Καθόλου άσχημα για πρώτη επαφή μαζί τους! Δυστυχώς τα δυο δικά τους κομμάτια που έπαιξαν μετά, δεν επαρκούν για να εκφέρουμε άποψη. Σίγουρα θέλουν πολύ δουλειά για να αποφύγουν κάποια κλισέ του συγκεκριμένου ήχου (ειδικά στα πλήκτρα), αλλά έχουν όλο το χρόνο με το μέρος τους για να βελτιώσουν την μουσική τους ταυτότητα.
Επόμενοι ήταν οι επίσης Αθηναίοι Dreambleed και μέχρι να καταλάβω τι μου θύμιζαν, μας είχαν ήδη καληνυχτίσει. Δυστυχώς δεν ασχολήθηκα μαζί τους όταν συνάντησα το όνομα τους σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης(sic), στο Facebook δηλαδή, αλλά μετά από αυτή τους την εμφάνιση σκοπεύω να ανακτήσω τον χαμένο χρόνο. Δεμένη μπάντα, λιτή σκηνική παρουσία και όμορφες συνθέσεις που για κάποιον ανεξήγητο λόγο μου θύμισαν τους Circus Maximus του φετινού ''Nine'' album. Μουσικά διαφέρουν πολύ, αλλά ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τις μελωδίες μου έφερε στο μυαλό τους Νορβηγούς και αυτό για τα δεδομένα μου είναι πολύ καλό. Κατά τη γνώμη μου ήταν η καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς και αν έπρεπε να προσθέσω κάτι στον ήχο τους, θα ήταν κάποια κιθαριστικά solos που θα έδιναν άλλο αέρα στα κομμάτια. Με κέρδισαν και ανυπομονώ να ακούσω το ντεμπούτο τους που θα φέρει τον τίτλο ''Beautiful Sickness'' και το οποίο θα έχει ενδιαφέρουσες συμμετοχές όπως αυτή του Mark Jansen των Epica, του John LeCompt (We Are The Fallen, ex-Evanescence), αλλά και της Christianna, της τραγουδίστριας των Elysion…
…οι οποίοι Elysion έκλεισαν τον κύκλο των εγχώριων συγκροτημάτων της βραδιάς. Αν και με μόνο ένα album στο ενεργητικό τους, θεωρούνται από τις σταθερές αξίες της ελληνικής gothic metal σκηνής, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι από αυτούς ξεκίνησε την καριέρα της η αξιαγάπητη Maxi Nil, η οποία πλέον αποτελεί μέλος των ολοένα ανερχόμενων Αυστριακών Visions Of Atlantis. Για τα επόμενα 40 λεπτά περίπου ακούσαμε κομμάτια από το ντεμπούτο τους ''Silent Scr3am'', μια ενδιαφέρουσα διασκευή στο ''Mein Herz Brennt'' των Rammstein, καθώς και το καινούριο ''Made Of Lies'' το οποίο θα περιλαμβάνεται στην επόμενη δισκογραφική τους προσπάθεια. Η εμπειρία τους στη σκηνή φάνηκε από την πρώτη στιγμή και η Christianna κέρδισε τις εντυπώσεις τόσο με την φωνή όσο και με την παρουσία της που θύμιζε κάτι από Sharon den Adel. Συνολικά μια πολύ καλή εμφάνιση που προετοίμασε με τον καλύτερο τρόπο το έδαφος για να υποδεχτούμε τη ''νεράιδα'' όπως είπε και η Christianna.
Δεν ξέρω πόσοι από το κοινό είχαν έρθει για να τιμήσουν το παρελθόν της Anneke με τους The Gathering, καθώς η προσωπική της καριέρα, ειδικά μετά το ''Air'', απέχει πολύ από το υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο που την είχαμε συνηθίσει. Εμένα προσωπικά μου προκαλεί θλίψη να ακούω μια τόσο ιδιαίτερη φωνή να αναλώνεται σε χαζοτράγουδα β' διαλογής και από κάτω να χορεύουν άτομα που θα έβλεπες σε συναυλία της Kylie Minogue (ναι, την έχω δει live). Κάποτε μας έκανε να δακρύζουμε ακούγοντας μόνο την χροιά της φωνής της, ενώ τώρα προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι μας αρέσει αυτά που τραγουδάει μόνο και μόνο για τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Κάποτε, διάολε, διασκεύαζε Dead Can Dance και τώρα Eurythmics! Επιλογή της θα φωνάξουν πολλοί και θα έχουν δίκιο. Ας μην κρυβόμαστε όμως. Όλοι αυτοί που υπερασπίζονται τις επιλογές της, είναι αυτοί που την αγάπησαν και την λάτρεψαν μέσα από τους The Gathering και αν ήταν κάποια πρωτοεμφανιζόμενη δεν θα χαράμιζαν τα λεφτά του εισιτηρίου για να την δουν για πολλοστή φορά. Ο μεγάλος κριτής όμως ενός καλλιτέχνη είναι το σανίδι και είχε έρθει η ώρα της ''κρίσης''.
Ήταν ήδη μεσάνυχτα και το Gagarin μισοάδειο (μισογεμάτο για τους αισιόδοξους) όταν η Anneke και η μπάντα της εμφανίστηκαν στη σκηνή. Από την αρχή μας έδειξε τις διαθέσεις της ξεκινώντας με το ''Feel Alive'' από το ''Everything Is Changing''. Ευδιάθετη, χαμογελαστή και πάντα ομιλιτική, δεν σταμάτησε στιγμή να παίζει με το κοινό και να το παρασύρει στις δικές της διαθέσεις! Το βάρος έπεσε στο πρόσφατο album της και ομολογώ ότι η live απόδοση των κομματιών ανέβασε κατά πολύ το επίπεδο των συνθέσεων. Η πρώτη βουτιά στο παρελθόν ήρθε με το ''Beautiful One'', το οποίο όπως μας είπε το έγραψε κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης της στην Ελλάδα. Μετά την αδιάφορη διασκευή στο ''Here Comes The Rain Again'', έφτασε η στιγμή για το πρώτο highlight της βραδιάς. Τιμώντας τις μέρες της με τους The Gathering, μας χάρισε μια καθηλωτική εκτέλεση του ''Saturnine'' με το κοινό να τραγουδάει την τελευταία μελωδία του κομματιού. Εκεί ήταν που απόρησα με την επιλογή της να έχει δυο κιθαρίστες μαζί της και όχι κάποιον στα keyboards. Το ύφος ορισμένων συνθέσεων απαιτούσε ζωντανά πλήκτρα, κάνοντας τις δυο κιθάρες να φαντάζουν υπερβολικές. Η συνέχεια άνηκε πάλι στο τελευταίο της album και με το ''1000 Miles Away From You'' μας θύμισε την Anneke που όλοι αγαπήσαμε. Συγκλονιστική ερμηνεία σε μια στιγμή που ένοιωσα τον κόσμο να σταματάει για λίγο. Επιστροφή στις The Gathering μέρες με ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους στα 00's, το ''Even The Spirits Are Afraid'', με τον κύριο van Giersbergen (κατά κόσμο Rob Snijders) να δίνει τον ρυθμό στα drums. Η βραδιά έκλεισε με το ''Hyperdrive'' του πολυτάλαντου Devin Townsend, στο οποίο συμμετέχει η Anneke και το ταίριαξε απόλυτα στο ύφος των εμφανίσεων της. Μετά τα καθιερωμένα χειροκροτήματα, η μπάντα επανήλθε στη σκηνή για να μας χαρίσει το ''Witnesses'' και να μας αποχαιρετήσει οριστικά.
Είμαι σίγουρος ότι το μεγαλύτερο μέρος του κοινού απόλαυσε τη συναυλία και αποχώρησε με χαμόγελο από τον χώρο. Όπως έχω ξαναπεί ο καθένας εισπράττει διαφορετικές εντυπώσεις από μια συναυλία, η επιλογή της setlist όμως σηκώνει πολύ συζήτηση καθώς από τα συνολικά 16 κομμάτια που ακούσαμε, τα 9 ήταν από το τελευταίο της album(το οποίο έχει 12 όλα κι όλα τραγούδια), 2 διασκευές και 2 συνθέσεις των The Gathering. Έχοντας αυτό κατά νου και με τις αρχικές μου σκέψεις να επιβεβαιώνονται, πήρα τον δρόμο του γυρισμού με ένα τεράστιο ερωτηματικό να πλανάται πάνω από το κεφάλι μου.
Είμαι σίγουρος ότι το μεγαλύτερο μέρος του κοινού απόλαυσε τη συναυλία και αποχώρησε με χαμόγελο από τον χώρο. Όπως έχω ξαναπεί ο καθένας εισπράττει διαφορετικές εντυπώσεις από μια συναυλία, η επιλογή της setlist όμως σηκώνει πολύ συζήτηση καθώς από τα συνολικά 16 κομμάτια που ακούσαμε, τα 9 ήταν από το τελευταίο της album(το οποίο έχει 12 όλα κι όλα τραγούδια), 2 διασκευές και 2 συνθέσεις των The Gathering. Έχοντας αυτό κατά νου και με τις αρχικές μου σκέψεις να επιβεβαιώνονται, πήρα τον δρόμο του γυρισμού με ένα τεράστιο ερωτηματικό να πλανάται πάνω από το κεφάλι μου.
Setlist: Feel Alive - My Boy - Take Me Home - Beautiful One - Fury - You Want To Be Free - Circles - Here Comes The Rain Again [Eurythmics cover] - Saturnine - Stay - Too Late - 1000 Miles Away From You - Even The Spirits Are Afraid - Hope, Pray, Dance, Play - Hyperdrive [Devin Townsend cover] - Witnesses
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Βασιλική για τις φωτογραφίες, για την παρέα και για όλα.
