Σαν σήμερα 10 Οκτωβρίου...

... γεννιέται το 1954 ο τραγουδιστής, στιχουργός, συνθέτης, συγγραφέας αλλά και λίγο ηθοποιός David Lee Roth, το ''διαμάντι'' των Van Halen που από το 1972 που ξεκίνησε την καριέρα του, δεν έμεινε (σχεδόν) ποτέ έξω από τα studios ή μακριά από τους προβολείς. Δεν σταμάτησε να ''πειράζει'' τον τύπο και να είναι πρώτο όνομα σε περιοδικά και ενημερωτικά δελτία, όχι πάντα όμως για καλό. Πέτρα που κυλάει δεν πιάνει χορτάρι και ο Dave είναι μια πολύτιμη πέτρα, πραγματικό διαμάντι!

  Ο David Lee Roth γεννήθηκε στο Bloomington της Ινδιάνα, όπου όλη του η οικογένεια είχε παράδοση στην χειρουργική Ιατρική. Ο ίδιος ο πατέρας του, ήταν φημισμένος οφθαλμοχειρούργος με διεθνή καταξίωση και βραβεύσεις. Όμως ο άνθρωπος που τον επηρέασε περισσότερο και έβαλε στη ζωή του το μικρόβιο της show business ήταν ο ''θείος Manny''. Ο Manny Roth ήταν κάτοχος του γνωστού στην εποχή του club της Νέας Υόρκης, ''Cafe wha?''. Στη δεκαετία του '60 από την σκηνή του ''Cafe wha?'' περνούσαν τα μεγαλύτερα ονόματα όπως ο Bob Dylan και ο Jimi Hendrix. Εκεί ήταν που γνώρισε την τρέλα αυτής της δουλείας πάνω, αλλά και πίσω από την σκηνή.... και την λάτρεψε!

  Από την Ινδιάνα μετακομίζει οικογενειακώς στην Pasadena. Μια δύσκολη εφηβεία τον οδηγεί στο να αλλάζει το ένα σχολείο μετά το άλλο και του προσφέρει 3 χρόνια ψυχοθεραπείας. Καταφέρνει να μπει στο Pasaden City College, απ'όπου όμως δεν αποφοίτησε ποτέ, και εκεί γνωρίζει τους αδερφούς Eddie και Alex Van Halen. Ήταν το σωτήριον έτος 1972. Οι αδερφοί Van Halen είχαν ήδη το συγκρότημα Mammoth και καλούν τον Roth να γίνει ο βασικός τραγουδιστής τους. Όμως το 1974 το συγκρότημα ενημερώνεται πως το όνομά τους ήδη έχει ''καταληφθεί'' από άλλη μπάντα και έτσι μετονομάζονται σε Van Halen. Γίνονται αμέσως γνωστοί στο Los Angeles κάνοντας κανονικές εμφανίσεις στο Starwood Club όπου το 1976 τους ανακαλύπτει ο Gene Simmons. Ο Simmons ήθελε να κλείσει τον Eddie Van Halen ως προσθήκη στους ίδιους τους KISS, αλλά τελικά καταλήγει να βοηθά το συγκρότημα στην παραγωγή του πρώτου τους demo, που στις αρχές του 1977 φτάνει στα χέρια του Ted Templeman, παραγωγού της Warner Brothers και υπογράφει συμβόλαιο αμέσως μαζί τους.

  Το πρώτο τους album ''Van Halen'' γνωρίζει τεράστια επιτυχία και αναγνώριση από το κοινό. Σε κάθε live επικρατούσε το αδιαχώρητο, αλαλάζουσες κορασίδες συνωστίζονταν για να δουν από κοντά τον David Lee Roth, του μεγαλύτερου sex symbol της εποχής. Μέσα σε επτά χρόνια οι Van Halen κυκλοφορούν άλλα πέντε albums, τα οποία γνωρίζουν την ίδια απήχηση από το κοινό. Και ενώ η μπάντα απολαμβάνει την αγάπη και την τρέλα του κοινού, ο Roth ηχογραφεί το 1985 το πρώτο του σόλο single ''Crazy From The Heat'' και λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1985 αφήνει τους Van Halen επίσημα.

  Τον ίδιο χρόνο ο Roth φτιάχνει μια υπερ-μπάντα, αποτελούμενη από τους Steve Vai, τον Billy Sheehan, και τον Greg Bissonette, και σε συνεργασία με τον παλιό παραγωγό των Van Halen, Ted Templeman, μπαίνουν στο στούντιο και τον Ιούνιο του 1987 κυκλοφορούν το ''Eat‘em And Smile'', το οποίο φτάνει στο no.4 του Billboard Top200. Η καριέρα του Roth εκτινάσσεται και δείχνει στον κόσμο αυτό που ήθελε: Ήταν εκεί για να μείνει! Το 1988 ηχογραφεί τον δίσκο ''Skyscraper'', που περιέχει το No1 single ''Just Like Paradise''. Ο δίσκος γίνεται σχεδόν αμέσως πλατινένιος αλλά μετά από λίγο ο Bill Sheehan και λίγο αργότερα ο Steve Vai αφήνουν την μπάντα για να ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες και σόλο καριέρες. Και οι δύο αντικαθιστώνται από τους Matt Bissonette στα drums, και τον 19χρονο Jason Becker και μαζί ηχογραφούν το 3o solo album ''A Litle Ain't Enough'', το οποίο γίνεται χρυσό. Λίγο πριν την περιοδεία του δίσκου ο Becker αποχωρεί για λόγους υγείας και στη θέση του έρχεται ο Joe Holmes.

  Η φήμη του Roth όμως είχε αρχίσει να ξεφτίζει. Οι συνεχείς αλλαγές μουσικών είχε στοιχίσει στη μπάντα τον ήχο που είχαν αγαπήσει οι fans. Το 1993 αντιμετωπίζει προβλήματα με τον νόμο, καταλήγει πρώτη είδηση παντού και η εικόνα του αμαυρώνεται ακόμα περισσότερο λόγο της κακής διαφήμισης. Τον Μάρτιο του 1994 ηχογραφεί τον τέταρτο δίσκο του ''Your Filthy Little Mouth''. Δυστυχώς για τον Roth ο δίσκος παίρνει άσχημες κριτικές από το κοινό και τον μουσικό τύπο. Ήταν ο πρώτος ''αποτυχημένος'' δίσκος του από την εποχή των Van Halen. Για να παραμείνει on stage αρχίζει το 1995 μια σειρά εμφανίσεων σε casinos του Las Vegas συνοδευόμενος από ''εξωτικές χορεύτριες'' τις οποίες τις περιέγραφε: ''So sweet, I bet they shit sugar!''.

  Προς μεγάλη χαρά των fans ο Roth επανασυνδέεται το 1996 με τους Van Halen. Ηχογραφούν το Van Halen Best of vol.1, το οποίο περιέχει 2 νέα τραγούδια, τα ''Can't Get This Stuff No More'' και ''Me Wise Magic'', το οποίο έγινε το No1 single της χρονιάς. Όμως αποχωρεί και πάλι από το συγκρότημα για να δώσει την θέση του στον νέο τραγουδιστή των Van Halen, Gary Cherone.

  Το 1997 εκδίδει τα απομνημονεύματα του, ένα βιβλίο 359 σελίδων με τίτλο (γούρικο για τον Roth από ότι φαίνεται) ''Crazy From The Heat''. Το βιβλίο άρεσε σε κοινό και κριτικούς και θύμισε στον κόσμο την εικόνα του άγριου rocker και sex symbol, πριν από την κάθοδο της καριέρας του και τα μπλεξίματα με τον νόμο. Η αναγνώριση του κόσμου, και η καλή διαφήμιση που πήρε μέσω αυτής της κίνησης, ήταν αυτό που χρειαζόταν για να τον ξαναβάλει στο στούντιο ηχογραφήσεων. Ο ''diamond'' Dave ήταν πάλι εδώ! Δημιουργεί την DLR Band και το 1998 κυκλοφορεί το ομώνυμο album. Ένας αρκετά καλός δίσκος που θεωρήθηκε σαν την επιστροφή του Roth στο rock στερέωμα. Ο δίσκος ήταν το αποτέλεσμα της συνεργασίας του David Lee Roth και του Jonny 5, και μεταξύ των άλλων περιείχε την μεγάλη επιτυχία ''Slam Dunk''.

  Τα 90's όμως έφταναν στο τέλος τους και η pop είχε πάρει προβάδισμα υπέρ της rock των 80's. Έτσι ο Roth για να παραμείνει στην επικαιρότητα εντάσσεται στην pop κουλτούρα. Δίνει κομμάτια σε video games, εμφανίζεται ραδιοφωνικά στον V-Rock Fm και συμμετέχει σε διαφημίσεις του MTV μαζί με τον Justin Timberlake! Και φαίνεται πως το ''γυαλί'' άρεσε στον Dave, οπότε συνέχισε τα βήματά του στον φακό. Εμφανίζεται στην σειρά ''The Sopranos'' όπου παίρνει τον ρόλο ενός παίχτη poker.

  Τον Φεβρουάριο του 2007 ο Roth επιστρέφει για άλλη μία φορά στους Van Halen για μία σειρά συναυλιών που θα γινόταν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Και μπορεί να ήταν όλοι εκεί, αλλά...δεν ήταν οι ίδιοι. Για μήνες το συγκρότημα προσπαθούσε να αποβάλει το μούδιασμα και να συνεννοηθεί μεταξύ του. Ώσπου επιτέλους τον Αύγουστο ανακοινώνεται ότι η πολυδιαφημισμένη περιοδεία θα ξεκινούσε τον Σεπτέμβριο. Μια πραγματικά επιτυχημένη tour που απέφερε 93 εκατομμύρια δολάρια στο συγκρότημα.

  O τελευταίος δίσκος των Van Halen μαζί με τον David Lee Roth ''A Different Kind Of Truth'' κυκλοφόρησε τον περασμένο Φεβρουάριο μαζί με την ανακοίνωση άλλης μίας περιοδείας για την προώθηση του δίσκου. Ο δίσκος πούλησε 188.000 αντίτυπα τις πρώτες 6 μέρες, έφτασε στο No2 του Billboard Top200 και έγινε ένα από τα 10 καλύτερα σε πωλήσεις albums για το 2012.

-Mr Roth... Do you need some rest? Come on man! You have done EVERYTHING!!!

-...BAAH! I have more to do! Much moooore!

Υ.Γ. Το κείμενο γράφτηκε από την Ελευθερία από την εκπομπή ''Metal Trash Can''.

Σαν σήμερα 1 Οκτωβρίου...

…γεννιέται το 1972 ο Esa Holopainen, κιθαρίστας, βασικός συνθέτης και ιδρυτικό μέλος των Φιλανδών Amorphis.

  Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ελσίνκι, ο Esa συμμετέχει στην πρώτη του μπάντα στα τέλη της δεκαετίας του '80, τους thrashers Violent Solution. Μετά τη διάλυση τους, θα σχηματίσει τους Amorphis με τον Jan Rechberger(drums), Tomi Koivusaari(κιθάρα/φωνητικά) και Olli-Pekka Laine(μπάσο). Τα δύο πρώτα albums, ''The Karelian Isthmus''(1992) και ''Tales From The Thousand Lakes''(1994), προσελκύουν το ενδιαφέρον του death metal κοινού σε μια εποχή που το grunge μεσουρανούσε. Ειδικά ο δεύτερος τους δίσκος θεωρείται μνημείο του doom/death metal ήχου, με τη μπάντα να απομακρύνεται περισσότερο από το τυπικό death metal σε ένα πιο μελωδικό και progressive ήχο. Επίσης ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποίησαν το φιλανδικό ποίημα Kalevala ως πηγή έμπνευσης για τους στίχους, κάτι που θα έκαναν πολλές φορές στο μέλλον.

  Το τρίτο τους album, ''Elegy''(1996), βρίσκει τους Amorphis ανανεωμένους. Ο Kim Rantala αναλαμβάνει τα keyboards και ο Pekka Kasari αντικαθιστά τον Rechberger πίσω από τα drums. Η σημαντικότερη αλλαγή όμως είναι η προσχώρηση στη μπάντα του Pasi Koskinen, ο οποίος αναλαμβάνει αρχικά μόνο τα καθαρά φωνητικά. Οι Amorphis πλέον, με μπροστάρη τον Holopainen, είχαν καθιερωθεί ως μια από τις πιο αξιοσέβαστες metal μπάντες έχοντας μπολιάσει τον ήχο τους με folk στοιχεία και κυκλοφορώντας μόνο ποιοτικούς δίσκους. Ακόμη και μετά την αποχώρηση του Koskinen, βρίσκουν στο πρόσωπο του Tomi Joutsen τον ιδανικό αντικαταστάτη, αρχίζουν να λοξοκοιτάζουν προς το gothic και γίνονται γνωστοί σε ακόμη μεγαλύτερο ακροατήριο.

  Το 2003 ο Holopainen θα συμμετάσχει στους Chaosbreed, με τους οποίους θα επιστρέψει στο old school death metal και θα κυκλοφορήσει μαζί τους ένα EP και ένα album. Στους Chaosbreed συναντάμε επίσης την τεράστια μορφή του Tarneli Jarva(The Black League, ex-Sentenced), αλλά και τον Olli-Pekka Laine, ο οποίος αποχώρησε από τους Amorphis μετά την κυκλοφορία του ''Elegy''.

 Ρίχνοντας μια ματιά στις επιρροές του Esa Holopainen μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τον ιδιαίτερο ήχο των Amorphis. Σε αυτές συναντάμε από τον Ritchie Blackmore και τους Pink Floyd μέχρι τους Metallica/Slayer και τον Abbath των Immortal. Ο ίδιος δεν διστάζει να εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Jeff Buckley, ενώ δηλώνει πως το solo του ''Comfortably Numb'' είναι το αγαπημένο του. Άξιος! 

  Την ώρα που ο Esa Holopainen γιόρταζε τα 33α του γενέθλια, οι Sentenced έδιναν την τελευταία τους συναυλία πριν διαλύσουν για πάντα.

  Στις αρχές του 2005 οι Φιλανδοί δήλωσαν ότι το ''The Funeral Album'' θα επιβεβαίωνε τον τίτλο του και θα ήταν το τελευταίο album που θα κυκλοφορούσε με το όνομα Sentenced. Στην περιοδεία που ακολούθησε η μπάντα ανέβαινε στη σκηνή κουβαλώντας ένα φέρετρο υπό τους ήχους του ''Adagio in G minor'' του Remo Giazotto. Αυτή η περιοδεία κατέληξε στην πόλη τους, το Oulu της Φιλανδίας την 1η Οκτωβρίου 2005. Η τελευταία αυτή εμφάνιση θα μαγνητοσκοπηθεί και θα κυκλοφορήσει το 2006 σε μορφή CD/DVD με τον τίτλο ''Buried Alive''. Με ένα playlist που καλύπτει ολόκληρη την πορεία τους, από τις πρώιμες death metal μέρες έως την gothic καταξίωση, και με τον φωτισμό να συμβάλει σημαντικά στην όλη ατμόσφαιρα, το συγκρότημα παίζει φανερά φορτισμένο συναισθηματικά. Ειδικά ο τραγουδιστής Ville Laihiala συγκρατεί με δυσκολία τα δάκρυα του, μερικές φορές χωρίς να τα καταφέρνει, όπως στο ''End Of The Road'', το οποίο είναι και το τελευταίο τραγούδι που παίξανε ζωντανά. Εκείνο το βράδυ εμφανίστηκε και ο πρώην τραγουδιστής/μπασίστας και ιδρυτικό μέλος Tarneli Jarva παίζοντας μαζί τους τα ''The War Ain't Over!'', ''Nepenthe'', ''Northern Lights'', ''The Way I Wanna Go'', και ''Dance On The Graves (Lil' Siztah)''.

  Μετά την διάλυση τους τα μέλη των Sentenced ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους. Ο τραγουδιστής Ville Laihiala συνεχίζει με τους Poisonblack, τους οποίους ξεκίνησε από το 2000. Ο drummer Vesa Ranta σχημάτισε το 2009 τους The Man-Eating Tree και έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα δυο studio albums κινούμενος σε ατμοσφαιρικά gothic metal μονοπάτια. Ο κιθαρίστας Sami Lopakka θα σχηματίσει το 2007 τους doom metallers KYPCK(προφέρονται ''Kursk''), στους οποίους θα προσχωρήσει το 2011 και ο πρώην μπασίστας των Sentenced, Sami Kukkohovi, αναλαμβάνοντας χρέη δεύτερου κιθαρίστα. Παρόλο που τα μέλη των KYPCK είναι Φιλανδοί, όλα οι στίχοι, οι τίτλοι των τραγουδιών και φυσικά το ίδιο όνομα της μπάντας είναι στα ρώσικα. Το πιο τραγικό τέλος όμως το είχε ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των Sentenced, Miika Tenkula, ο οποίος μετά από καρδιακό επεισόδιο βρέθηκε νεκρός στις 18 Φεβρουαρίου 2009. Είχε χρόνιο πρόβλημα με το αλκοόλ, το οποίο και επιδεινώθηκε μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Ο Tenkula θάφτηκε στην γενέτειρα του Muhos της Φιλανδίας. Εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.

Σαν σήμερα 18 Σεπτεμβρίου...

  ...πεθαίνει το 1970 στο Λονδίνο ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης Jimi Hendrix. Θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος και πιο επιδραστικός κιθαρίστας, παρά τα μόλις 4 χρόνια που ήταν στο προσκήνιο. Το 2003 το περιοδικό Rolling Stone τον τοποθετεί στην πρώτη θέση στη λίστα με τους 100 καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.

  Ο Johnny Allen Hendrix γεννήθηκε στο Seattle των Ηνωμένων Πολιτειών στις 27 Νοεμβρίου 1942 και ήταν το πρώτο από τα πέντε παιδιά του Al Hendrix και της Lucille Jeter. Η μητέρα του αναγκάστηκε να τον μεγαλώσει μόνη της, καθώς ο Al έφυγε για να πολεμήσει στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν ακόμη γεννηθεί ο Jimi. Όταν η μητέρα του άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με το αλκοόλ, την ανατροφή του ανέλαβαν κυρίως οι συγγενείς του. Το 1945 ο πατέρας του επιστρέφει από τον πόλεμο και αλλάζει το όνομα του Jimi σε James Marshall Hendrix. Οι συχνές μετακινήσεις της οικογένειας (κατά τις οποίες μένουν σε φτηνά ξενοδοχεία) και οι καβγάδες ανάμεσα στους γονείς του έχουν ισχυρή επίδραση στην ψυχολογία του Jimi. Τελικά οι γονείς του χωρίζουν το 1951 και 7 χρόνια αργότερα η μητέρα του πεθαίνει. Εκείνη την περίοδο αποκτά την πρώτη του ακουστική κιθάρα και ξοδεύει πολλές ώρες παίζοντας τραγούδια blues καλλιτεχνών όπως οι B.B. King, Muddy Waters και Robert Johnson. Το 1959 αποβάλλεται από το σχολείο. Κάποια χρόνια αργότερα ο Jimi δήλωσε ότι αυτό έγινε λόγω φυλετικών διακρίσεων όταν τον είδαν να κρατάει το χέρι μιας λευκής συμμαθήτριας του, ενώ ο διευθυντής του σχολείου το απέδωσε στους κακούς βαθμούς και σε προβλήματα συμπεριφοράς.

  Το 1961 πηγαίνει υποχρεωτικά στον στρατό όταν λόγω προβλημάτων με το νόμο του δίνουν την ευκαιρία να διαλέξει ανάμεσα σε αυτή την επιλογή και και σε δύο χρόνια φυλάκισης. Πηγαίνει στους αλεξιπτωτιστές και ένας από τους λίγους φίλους που κάνει εκεί είναι ο Billy Cox, με τον οποίο θα συνεργαστούν στο μέλλον και θα παραμείνουν φίλοι μέχρι το τέλος. Το 1962 απολύεται από τον στρατό λόγω ενός τραυματισμού στο πόδι του κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτώσης με το αλεξίπτωτο. Μαζί με τον Cox πηγαίνουν στο Tennessee και παίρνουν μέρος σε διάφορες μπάντες χωρίς όμως επιτυχία. O Hendrix κουρασμένος από την στασιμότητα, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη αναζητώντας μια ευκαιρία για να μπει στη μουσική βιομηχανία. Εκεί γίνεται μέλος των The Isley Brothers και η πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση είναι στο single ''Testify'' των τελευταίων τον Μάρτιο του 1964. Μέσα στην ίδια χρονιά αποχωρεί και ξεκινάει να παίζει με τη μπάντα του Little Richards μέχρι και το καλοκαίρι του 1965 όταν και επιστρέφει στους The Isley Brothers για να ηχογραφήσει το δεύτερο single μαζί τους ''Move Over And Let Me Dance''. Συνεχίζει να παίζει με διάφορους μουσικούς κάνοντας γνωστό το όνομά του στη σκηνή της Νέας Υόρκης.

  Η Linda Keith, τότε κοπέλα του Keith Richards των Rolling Stones, ήταν μεγάλη θαυμάστρια του Hendrix και τον προτείνει στον manager των Stones, Andrew Loog Oldham και τον παραγωγό Seymour Stein. Όταν κανείς από τους δυο τους δεν ενδιαφέρθηκε, η Linda στράφηκε στον Chas Chandler πρώην μπασίστα των The Animals. Ο Chandler δέχεται να αναλάβει χρέη manager και ζητάει από τον Hendrix να έρθει στο Λονδίνο, όπου και σχηματίζονται οι The Jimi Hendrix Experience, με τον Jimi στην κιθάρα και στα φωνητικά, τον Noel Redding στο μπάσο και τον drummer Mitch Mitchell. Στα τέλη του 1966 κυκλοφορεί το πρώτο τους single ''Hey Joe''. Η επιτυχία συνεχίζεται το 1967 με δυο ακόμη singles, το ''Purple Haze'' και το ''The Wind Cries Mary''. Τον Μαϊο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί ο πρώτος του δίσκος με τον τίτλο ''Are You Experienced'' και μόνο το ''Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band'' των The Beatles τον σταμάτησαν από το να πάει στο νούμερο 1 των UK Charts. Η υποδοχή του τόσο από το κοινό όσο κι από τους κριτικούς υπήρξε πολύ θερμή και ο δίσκος θεωρείται μέχρι και σήμερα ένας από τους καλύτερους rock δίσκους του περασμένου αιώνα. Το περιοδικό Rolling Stone το τοποθετεί στο νούμερο 15 στη λίστα με τα 500 καλύτερα albums όλων των εποχών και το περιοδικό Guitarist το ονόμασε ως το πιο επιδραστικό κιθαριστικό album. Το Guitar World το τοποθέτησε στην κορυφή της λίστας με τα καλύτερα albums του 20ου αιώνα, ενώ οι αναγνώστες του το ψήφισαν ως το τρίτο καλύτερο κιθαριστικό album όλων των εποχών. Το 2005 μάλιστα το ''Are You Experienced'' ήταν ανάμεσα στις 50 ηχογραφήσεις που προστέθηκαν στην λίστα United States National Recording Registry για να διατηρηθεί στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως μέρος της ακουστικής κληρονομιάς του έθνους.

  Το καλοκαίρι του 1967 ο Hendrix εμφανίζεται στο Monterey Pop Festival στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μετά από μια εκρηκτική εμφάνιση βάζει φωτιά στην κιθάρα του, την σπάει και πετάει κομμάτια της στο εκστασιασμένο κοινό. Μετά από αυτό η καριέρα του εκτοξεύτηκε και με την κυκλοφορία του δεύτερου album μέσα στο 1967 "Axis: Bold As Love", στο οποίο περιέχεται το κλασσικό και πολυδιασκευασμένο ''Little Wing'', παρέμεινε στην κορυφή των charts. Κάπου εκεί όμως άρχισαν οι εντάσεις λόγω της χρήσης ναρκωτικών και της δυσαρέσκειας του Chas Chandler με την επιμονή του Hendrix να καλεί φίλους στο στούντιο κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, κάτι που οδήγησε στην αποχώρηση του Chandler στις αρχές του 1968. Παρόλα αυτά οι The Jimi Hendrix Experience με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη φορά, θα κυκλοφορήσουν τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς ένα ακόμη επιτυχημένο album, το "Electric Ladyland". Παρόλα αυτά ο μπασίστας Noel Redding θα αποχωρήσει και ο Hendrix θα τον αντικαταστήσει με τον φίλο του από τον στρατό Billy Cox.

  Για το φεστιβάλ του Woodstock ο Hendrix ονόμασε τη μπάντα του Gypsies, Sun And Rainbows και για πιο σύντομα Band Of Gypsys, όπου εκτός από τους Mitchell και Cox, συμμετείχε ένας δεύτερος κιθαρίστας και δύο percussionists. Ο Hendrix ήταν προγραμματισμένος να κλείσει το φεστιβάλ το βράδυ της Κυριακής 17 Αυγούστου 1969. Μια ισχυρή όμως βροχόπτωση προκάλεσε μεγάλες καθυστερήσεις με αποτέλεσμα να εμφανιστεί το πρωί της Δευτέρας. Μέχρι τότε είχαν μείνει λιγότεροι από 40.000 βουτηγμένους στη λάσπη θεατές από τους 400.000 που παρευρέθηκαν κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Η εκδοχή του Hendrix στο "The Star-Spangled Banner" έγινε ύμνος της κουλτούρας των 60’s στην Αμερική που εκείνη την περίοδο έβλεπε τα παιδιά της να χάνονται στον πόλεμο του Βιετνάμ.

  Μετά το Woodstock ο Hendrix συνέχισε τους Band Of Gypsys με τον Billy Cox στο μπάσο και τον Buddy Miles στα drums και κυκλοφόρησε μαζί τους το ομώνυμο live album το 1970. Μετά από αυτό επιστρέφει ο Mitch Mitchell και ξεκινάνε μια ευρωπαϊκή περιοδεία, όπου οι θεατές γίνονται μάρτυρες ενός κουρασμένου Hendrix.

  Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 1970, μετά από ένα πάρτυ ο Jimi και η σύντροφός του Monika Dannemann πήγαν στο ξενοδοχείο Samarkand του Λονδίνου. Λίγες ώρες αργότερα θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Αν και ως αιτία θανάτου παρουσιάστηκε η αναρρόφηση, οι συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατό του οφείλονταν σε υπερβολική λήψη βαρβιτουρικών χαπιών. Ήταν 18 Σεπτεμβρίου 1970 και ήταν μόλις 27 ετών κάτι που τον έκανε μέλος του 27 Club. 27 Club είναι ένας όρος που επινοήθηκε από τους οπαδούς όταν διαπίστωσαν πως κάποιοι σημαντικοί μουσικοί απεβίωσαν σε αυτή την ηλικία από το 1969 μέχρι το 1971. Jimi Hendrix, Janis Joplin, James Morrison, Brian Jones (αρχικός κιθαρίστας των Rolling Stones), Alan Wilson (τραγουδιστής των Canned Heat). Σε αυτή την ηλικία απεβίωσε και ο Robert Johnson, ενώ πιο πρόσφατες ''προσθήκες'' είναι ο Kurt Cobain και η Amy Winehouse, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

  Ο Hendrix άφησε πίσω του πολλά κομμάτια που χρησιμοποιήθηκαν σε μεταγενέστερες κυκλοφορίες που έφεραν το όνομα του. Στα ''The Cry Of Love''(1971) και ''Rainbow Bridge''(1971) βρίσκεται η πλειοψηφία των τραγουδιών που προόριζε ο Hendrix για τα επόμενα του projects. Ακολούθησαν όμως άλλα 7 studio albums (με πιο πρόσφατο το ''Valleys Of Naptune''του 2010) και αμέτρητες επίσημες και bootleg ζωντανές ηχογραφήσεις.

Σαν σήμερα 13 Σεπτεμβρίου...

...γεννιέται το 1961 στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών ο Dave Mustaine, κιθαρίστας, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης των Megadeth. Όντας ακόμη στην εφηβεία του, φεύγει από το σπίτι των γονιών του για να μείνει μόνος. Προκειμένου να πληρώσει το νοίκι και τα υπόλοιπα έξοδα γίνεται διακινητής ναρκωτικών, ενώ παράλληλα ξεκινάει να παίζει ηλεκτρική κιθάρα επηρεασμένος από συγκροτήματα όπως οι Judas Priest , οι AC/DC και οι Motorhead. Το 1981 μέσω μιας αγγελίας έρχεται σε επαφή με τους James Hetfield και Lars Ulrich, οι οποίοι έψαχναν κιθαρίστα για την μπάντα τους. Η audition σύμφωνα με τον Mustaine ήταν πολύ σύντομη. Μόλις έστησε τον εξοπλισμό του και άρχισε να παίζει για να ζεσταθεί, οι Hetfield/Ulrich του είπαν πως ήταν ήδη μέλος των Metallica. Ξέχωρα όμως από το αναμφισβήτητο ταλέντο του, ο Mustaine είχε πολλά προβλήματα συμπεριφοράς λόγω του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Αυτή του η συμπεριφορά ανάγκασε τον τότε μπασίστα των Metallica, Ron McGovney, να αποχωρήσει από το συγκρότημα και μπορεί το κενό του να υπερκαλύφτηκε από τον Cliff Burton, αλλά τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Έτσι τον Απρίλιο του 1983 και μόλις το συγκρότημα έφτασε στη Νέα Υόρκη για να ηχογραφήσει το ''Kill'Em All'', τα υπόλοιπα μέλη ξυπνάνε τον Mustaine που κοιμόταν εκείνη την στιγμή, του λένε πως αποτελεί παρελθόν για την μπάντα και πριν αυτός προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, τον στέλνουν με το επόμενο λεωφορείο πίσω στο Los Angeles.

  Η πρώτη του προσπάθεια να σχηματίσει το δικό του συγκρότημα, έχει το όνομα Fallen Angels και μπορεί να μην κράτησε πολύ, αλλά εκεί γνωρίστηκε με τον μπασίστα Dave Ellefson, τον μακροβιότερο συνεργάτη του. Στα τέλη του 1983 ο Mustaine σχηματίζει τους Megadeth και μετά από διάφορες αλλαγές στα μέλη του συγκροτήματος (μεταξύ των οποίων και ο Kerry King των Slayer), καταλήγει στους Gar Samuelson(drums) και Chris Poland(κιθάρα). Με αυτή τη σύνθεση θα ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους ''Killing Is My Business…And Business Is Good!'' το 1985. Εκεί συναντάμε το τραγούδι ''Mechanix'', το οποίο ο Mustaine έγραψε όταν ήταν ακόμη στους Metallica. Οι Metallica άλλαξαν του στίχους του, πρόσθεσαν μια ''γέφυρα'' και το συμπεριέλαβαν στο ''Kill'Em All'' με τον τίτλο ''The Four Horsemen''. Ακολουθεί ένας από τους καλύτερους thrash metal δίσκους των 80's, το ''Peace Sells…But Who’s Buying?''(1986) και μετά την περιοδεία για την προώθηση του, οι Samuelson και Poland απολύονται. Στη θέση τους έρχονται οι Chuck Behler και Jeff Young αντίστοιχα, τους οποίους όμως ο Mustaine θα απολύσει με την σειρά τους μετά την κυκλοφορία του ''So Far…So Good…So What?''(1988).

  Εκείνη την περίοδο ο Mustaine είναι βουτηγμένος στα ναρκωτικά και αρχίζει τις επισκέψεις του στις κλινικές αποτοξίνωσης (συνολικά έχει μπει 17 φορές) χωρίς όμως αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά αναλαμβάνει την παραγωγή του ''Refuge Denied'' των Seattle metallers Sanctuary και βρίσκει στο πρόσωπο του Nick Menza τον επόμενο drummer των Megadeth. Για την θέση του κιθαρίστα στράφηκε στον Dimebag Darrell των Pantera, αλλά δεν προχώρησε η συνεργασία, καθώς ο Darrell ήθελε μαζί του και τον αδερφό του Vinnie Paul, κάτι που ο Mustaine αρνήθηκε. Έτσι ο Marty Friedman αναλαμβάνει χρέη κιθαρίστα. Με την σύνθεση Mustaine/Ellefson/Menza/Friedman, οι Megadeth θα κυκλοφορήσουν τα ''Rust In Peace''(1990), ''Countdown To Extinction''(1992), ''Youthanasia''(1994) και ''Cryptic Writings''(1997), γιγαντώνοντας το όνομα τους τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά. Μετά την απομάκρυνση του Nick Menza και την αντικατάσταση του με τον Jimmy DeGrasso, οι Megadeth θα κυκλοφορήσουν ίσως το χειρότερο album της καριέρας τους, το ''Risk''(1999). Ο Friedman απομακρύνεται και στη θέση του έρχεται ο Al Pitreli για την κυκλοφορία του ''The World Needs A Hero''(2001) και του πρώτου live album της καριέρας τους, το ''Rude Awakening''(2002).

  Τον Απρίλιο του 2002 ο Mustaine ανακοινώνει την διάλυση των Megadeth εξαιτίας σοβαρού προβλήματος στο νεύρο του αριστερού του χεριού, γεγονός που δεν του επιτρέπει να παίξει κιθάρα. Ακολουθεί σκληρή φυσιοθεραπεία και παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γιατρών, καταφέρνει να ξεπεράσει το πρόβλημα. Ξεκινάει να γράφει καινούρια τραγούδια με σκοπό να τα συμπεριλάβει σε solo album, αλλά τελικά κυκλοφόρησαν κάτω από το όνομα των Megadeth με τον τίτλο ''The System Has Failed''(2004). Είναι ο πρώτος δίσκος στον οποίο δεν συμμετέχει ο Dave Ellefson, καθώς προτιμήθηκαν session μουσικοί. Ακολουθούν άλλα δυο albums, ''United Abominations''(2007) και ''Endgame''(2009), με τα μέλη να αλλάζουν διαρκώς. Το 2010 ο Dave Ellefson επιστρέφει και με τους Chris Broderick(κιθάρα) και Shawn Drover(drums), οι Megadeth ξεκινούν περιοδείες για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια του ''Rust In Peace'', ηχογραφούν το ''Th1rt3en''(2011) και παίρνουν μέρος στις περιοδείες των Big Four μαζί με τους Metallica, Slayer και Anthrax. Αυτή την περίοδο η μπάντα περιοδεύει γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του ''Countdown To Extinction''

  Ο Mustaine μεγάλωσε σαν μάρτυρας του Ιεχωβά και τώρα δηλώνει αναγεννημένος χριστιανός. Λόγω των νέων του πιστεύω αρνήθηκε να παίξει στη χώρα μας μαζί με τους Rotting Christ με αποτέλεσμα την απομάκρυνση των Ελλήνων metallers από τη σύνθεση του festival, κάτι που επαναλήφθηκε στο Ισραήλ με του Dissection. Είναι παντρεμένος με την Pamela Anne Casselberry και έχουν δυο παιδιά.

Σαν Σήμερα…6 Σεπτεμβρίου

…το 1943 γεννιέται ένα συνθετικό και στιχουργικό φαινόμενο, ο Roger Waters. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της μεγαλύτερης μπάντας όλων των εποχών, των Pink Floyd, ένας χαρισματικός άνθρωπος που μπορεί να διατυπώνει πράγματα που ποτέ δε φανταζόμασταν ότι κάποιος θα μπορούσε να τα περιγράψει τόσο παραστατικά με λόγια. Μουσικός με πολλά χαρίσματα, ένα μυαλό με καινοτόμες ιδέες που, όσο υπερβολική και να με αποκαλέσετε, προχώρησε τη μουσική μπροστά.

Ο George Roger Waters γεννήθηκε στο Surrey της Αγγλίας από καθηγητές γονείς. Ο πατέρας του Eric Fletcher Waters, ήταν ακτιβιστής και αντιφασίστας και σκοτώθηκε κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Roger ήταν μόλις 5 μηνών, αλλά παρόλο που δεν γνώρισε τον πατέρα του, επηρεάστηκε πολύ από τα φρονήματά του, και όλη αυτή ο οργή και το μίσος για τον πόλεμο και την μεταπολεμική καπιταλιστική ευδαιμονία συσσωρεύονταν μέσα του και θα εκδηλώνονταν καλλιτεχνικά αρκετά χρόνια αργότερα.

Το 1965 μαζί με τους Syd Barrett (κιθάρα,φωνητικά), Rick Wright (πλήκτρα,φωνητικά) και Nick Mason (drums) σχηματίζει τους θρυλικούς Pink Floyd. Νωρίτερα με διαφορετικές συνθέσεις και ονόματα έκαναν τα πρώτα του βήματα ως μέλη φοιτητικών συγκροτημάτων. O Syd Barrett ήταν ο πρώτος ηγέτης της μπάντας και ο Roger Waters είχε αρχικά λίγη επιρροή. Είχε αρχίσει να παίζει κιθάρα λίγα χρόνια νωρίτερα, όντας ήδη φοιτητής Αρχιτεκτονικής. Σύντομα η φήμη τους φτάνει στη κραταιά τότε EMI, εταιρία των Beatles. Μετά από κάποια singles “Arnold Layne” και “See Emily Play”, μπαίνουν στα θρυλικότατα Abbey Road Studios του Λονδίνου για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους “The Piper At The Gates of Dawn” που κυκλοφορεί τον Αύγουστο του 1967. Οι συνθέσεις του album είναι γραμμένες κυρίως από τον Barrett, ενώ σε αυτό το album συναντάμε και την πρώτη απόπειρα του Waters, το "Take Up Thy Stethoscope and Walk".

Τα χρόνια ψυχολογικά προβλήματα του Barrett, επιδεινώνονται μέρα με τη μέρα, γεγονός που οδηγεί στην λύση της συνεργασίας του με τους υπόλοιπους Floyd, φέρνοντας τον David Gilmour στην θέση του κιθαρίστα-τραγουδιστή τον Απρίλιο του 1968.

Φεύγοντας ο Barrett, άφησε και τον ηγετικό ρόλο των Pink Floyd, και o Waters αναλαμβάνει τα ηνία του συγκροτήματος. Εκτός από μπασίστας γίνεται στιχουργός, συνθέτης και φυσικά κάνει και φωνητικά σε πολλά κομμάτια τους μαζί με τον Gilmour και ενίοτε τον Wright. Από το 1968 μέχρι το 1985 (όπου και αποχώρησε από τους Pink Floyd) μας έδωσε μουσική διαχρονική, με νόημα και με συναίσθημα. Ως ηγέτης των Floyd τους οδήγησε στην επιτυχία και σε παγκόσμια αναγνώριση ως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα όλων των εποχών! Με αφετηρία την κυκλοφορία του θρυλικού Dark Side Of The Moon το 1973 οι Floyd κατάφεραν το αδύνατο: να κάνουν τέσσερα αριστουργηματικά concept albums στην σειρά, κάτι ασύλληπτο δηλαδή.

 To Dark Side Of The Moon ακολουθούν τα εξίσου μνημειώδη Wish You Were Here....

 Animals.....

... και φυσικά το The Wall. Βέβαια, κατά τις ηχογραφήσεις του The Wall, ο Roger δεν έλεγε ούτε καλημέρα με τον David, και τότε πήρε και την απόφαση να διώξει μετά το τέλος των ηχογραφήσεων τον Rick Wright λόγω της τεμπελιάς του και τις έλλειψης συνθετικού έργου τα τελευταία 4 χρόνια. Αν και οι σχέσεις των μελών είχαν φτάσει σε οριακά σημεία εκείνη την εποχή, στο διπλό album απλά ακούς αριστουργηματική μουσική. Οι στίχοι του Roger Waters είναι οι καλύτεροι της καριέρας του και οι λίγες συνθέσεις τις οποίες έχει συγγράψει ο Gilmour , όπως το “Comfortably Numb”, είναι εξίσου απίστευτες. 

Μετά το The Wall ο Waters κυκλοφορεί σχεδόν μόνος του το The Final Cut με τον Mason και τον Gilmour να έχουν τελείως διακοσμητικό ρόλο. Η ρήξη ήταν πλέον εμφανής και ο Waters εγκαταλείπει τους Pink Floyd το 1985, κάνοντας και μια απόπειρα να αποκτήσει τα εμπορικά δικαιώματα του ονόματος, που όμως απέτυχε. Ο Waters απαιτούσε να μην χρησιμοποιηθεί το όνομα Pink Floyd, καθώς και το υλικό του από τους υπόλοιπους. Ύστερα από 2 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1987, τελικά θα λυθεί το θέμα ανάμεσα στις δύο πλευρές και οι Pink Floyd θα συνεχίσουν να υπάρχουν χωρίς των ηγέτη τους Roger Waters. Tα άλμπουμ που θα ακολουθήσουν χωρίς τον Waters στο τιμόνι των Floyd, A Momentary Lapse of Reason (1987) και Τhe Division Bell (1994), δεν μπορούν να συγκριθούν με τα ''διαμάντια'' του παρελθόντος.

Ανήσυχο πνεύμα ο Waters, δε θα μπορούσε παρά να συνεχίσει solo καριέρα. Κυκλοφορεί τα The Pros And Cons Of Hitch Hiking (1984), Radio K.A.O.S (1987), Amused To Death (1992) και Ça Ira-There Is Hope (2005)

Οι συναυλίες που έδωσε σαν σόλο καλλιτέχνης πολλές μέχρι και σήμερα, αλλά σημαντικότερη ήταν αυτή στο Βερολίνο το 1990. Ένα χρόνο σχεδόν μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο Waters θα υψώσει το τείχος του τον Ιούλιο του '90, μπροστά σε περίπου 200.000 θεατές! Στις 2 Ιουλίου 2005 επανενώθηκε προσωρινά με την υπόλοιπη μπάντα για την φιλανθρωπική συναυλία του Live 8 στο Λονδίνο.

 To 2006 ξεκινά την παγκόσμια περιοδεία με τίτλο The Dark Side Of The Moon Live. To 2010 ξεκινά μια ακόμη παγκόσμια περιοδεία, το The Wall Live, η οποία τον φέρνει για δεύτερη φορά στην Αθήνα στις 8,9 και 12 Ιουλίου 2011….ένα υπερθέαμα που δε νομίζω ότι θα καταφέρω να ξεχάσω ποτέ, όσο πομπώδες κι αν ακούγεται αυτό…όσοι τυχεροί βρεθήκατε εκεί, καταλαβαίνετε τι ακριβώς εννοώ. Μάλιστα, η Αθήνα επιλέγει για την κινηματογράφηση του The Wall, και το DVD αναμένεται εναγωνίως…

Happy 69th Birthday, Roger Waters!

Σαν Σήμερα…5 Σεπτεμβρίου

….το 1946 γεννήθηκε ο Freddie Mercury. Μουσικός, τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, ο frontman των Queen θεωρήθηκε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της rock μουσικής σκηνής, ένας καλλιτέχνης που ξεχώρισε τόσο με τη σκηνική παρουσία του, όσο και με τις φωνητικές του ικανότητες.

Γεννημένος στη Ζανζιβάρη, που τότε ήταν Βρετανική αποικία, ο Farrokh Bulsara (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα), θα περάσει τα πρώτα παιδικά χρόνια στο νησί και σε ηλικία 8 ετών πηγαίνει να φοιτήσει σε ένα Αγγλικό οικοτροφείο αρρένων το St Peter’s που βρισκόταν κοντά στη Βομβάη, στην Ινδία. Σε αυτό το σχολείο αποκτά και το όνομα Freddie, αφού έτσι τον αποκαλούν οι φίλοι και συμμαθητές του. Το ταλέντο του στη μουσική γίνεται εμφανές από νωρίς και σε ηλικία 12 ετών γίνεται ο πιανίστας του συγκροτήματος The Heltics, το οποίο έδινε συναυλίες σε διάφορες σχολικές εκδηλώσεις.

Το 1964 η επανάσταση στη Ζανζιβάρη οδηγεί την οικογένεια του Freddie να μεταναστεύσει στην Αγγλία και να εγκατασταθεί στο Middlesex. Ο Freddie ξεκινά τις σπουδές του και παίρνει πτυχίο γραφιστικών τεχνών το 1969.

Το καλοκαίρι του 1969 ξεκινά τη μουσική του καριέρα ως τραγουδιστής του συγκροτήματος Ibex, το οποίο αργότερα μετονομάζεται σε Wreckage. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ο Freddie προσανατολίζεται στη δημιουργία ενός δικού του συγκροτήματος και, στα τέλη του 1970, ενθαρρύνει τον κιθαρίστα Brian May και τον ντράμερ Roger Taylor (τα εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος Smile) να μετονομάσουν το συγκρότημα και να δημιουργήσουν τους Queen. Το ίδιο χρονικό διάστημα ο Freddie αλλάζει το επώνυμό του από Bulsara σε Mercury . To 1971, στο συγκρότημα προστίθεται και ο μπασίστας John Deacon. Η δισκογραφική πορεία των Queen εντυπωσιακή και πασίγνωστη και φυσικά οι live εμφανίσεις τους άκρως επιτυχημένες, έχοντας ως μεγάλο ατού τις καινοτόμες, προκλητικές και εφευρετικές εμφανίσεις του Freddie Mercury.

 

Η προσωπική ζωή του Mercury, πολυσυζητημένη λόγω της αμφιφυλοφιλίας του. Το 1970 δημιουργεί σχέση με τη Mary Austin, η οποία διαλύεται επτά χρόνια μετά λόγω της αποκάλυψης μια σχέσης του Freddie με άνδρα. Παρόλα αυτά οι δυο τους παρέμειναν στενοί φίλοι και η Austin ήταν η κύρια κληρονόμος του. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 δημιουργεί σχέση με την ηθοποιό Barbara Valentin, ενώ από το 1985 μέχρι το θάνατό του ο σύντροφος της ζωής του θα γίνει ο Jim Hutton.

To 1987 o Freddie μαθαίνει ότι πάσχει από AIDS. Το γεγονός ότι οι Queen διακόπτουν τις περιοδείες και η αλλαγή στην εμφάνιση του, κάνουν τις φήμες για την ασθένειά του να γίνονται όλο και πιο έντονες, αν και ο ίδιος τις διαψεύδει. Η κατάστασή του χειροτερεύει και τα Βρετανικά tabloids τον καταδιώκουν σε κάθε του βήμα προκειμένου να επιβεβαιώσουν το γεγονός. Το τελευταίο album των Queen, “Innuendo”, κυκλοφορεί το 1991 και η αποστεωμένη εικόνα του Mercury στα video clip των τραγουδιών “These Are The Days Of Our Lives” και “I’m Going Slightly Mad” προμηνύουν ότι το τέλος είναι κοντά.

Στις 23 Νοεμβρίου 1991 ο Freddie με ένα δελτίο τύπου παραδέχεται δημοσίως ότι πάσχει από AIDS. Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, στις 24 Νοεμβρίου 1991, ο Mercury πεθαίνει στο σπίτι του από βρογχοπνευμονία που προκλήθηκε λόγω της ασθένειάς του, σε ηλικία 45 ετών. Η σωρός του αποτεφρώθηκε σε μια πολύ κλειστή τελετή στις 27 Νοεμβρίου, χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί που φυλάσσονται οι στάχτες του.

Το 1992 οι Queen δίνουν μια συναυλία προς τιμήν του Freddie Mercury στο Wembley Stadium στην οποία συμμετέχουν πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες. Τα έσοδα διατίθενται στους ασθενείς που πάσχουν από AIDS.

Σήμερα, στην 66η επέτειο των γενεθλίων του, η Rovio “μετατρέπει” τον Mercury σε Angry Bird και η φωνή του τραγουδά το “Bicycle Race” προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τον αγώνα κατά του AIDS σε συνεργασία με τα ιδρύματα Mercury Phoenix Trust και Freddie For A Day.

 

Σαν σήμερα . . . 29 Αυγούστου

…το 1958, γεννήθηκε ο βασιλιάς της pop, Michael Jackson. Ο Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, χορευτής, τραγουδοποιός και παραγωγός, θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος. Τόσο με τη μουσική του καριέρα, όσο και με τις διάφορες πτυχές της προσωπικής του ζωής, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου για το πρόσωπό του για δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου Guinness World Records, ως ο πιο επιτυχημένος διασκεδαστής όλων των εποχών.

  Ο Michael Joseph Jackson, το όγδοο παιδί από τα δέκα της οικογένειας, γεννήθηκε στο Gary της Indiana. Ο πατέρας του, Joe, πίστευε ότι τα παιδιά του έχουν ταλέντο και γι αυτό δημιούργησε το group Jackson 5, το οποίο στην τελική του μορφή αποτελούνταν από τον Michael και τα αδέρφια του Tito, Jermaine, Jackie και Marlon. Οι Jackson 5 ανοίγουν την πόρτα της επιτυχίας όταν λίγο πριν το τέλος του 1968 υπογράφουν συμβόλαιο με την Motown και στις 18 Δεκεμβρίου του 1969, κυκλοφορεί το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους “Diana Ross Presents The Jackson 5”. Το μοναδικό single του δίσκου, το κλασσικό “I Want You Back”, κατακτά το Νο1 στην Αμερική πουλώντας περισσότερα από 2.000.000 αντίτυπα, ενώ το άλμπουμ φτάνει μέχρι το Νο5 του αμερικάνικου chart και μέχρι το Νο16 στη Βρετανία. Η επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη, και μέχρι τα τέλη του 1970 ο Berry Gordy έχει καταφέρει να κάνει τους Jackson 5 το πιο δυνατό εμπορικό χαρτί της Motown. Βλέποντας όμως το κοινό αλλά και τα μέσα ενημέρωσης να δείχνουν μεγαλύτερη αδυναμία στον μικρό Michael, που είχε ήδη χαρακτηριστεί παιδί – θαύμα, αποφασίζει να προχωρήσει περισσότερο. Στα μέσα του 1971, ο Gordy προτείνει στον Joe Jackson – που ήταν πλέον επίσημα ο manager των παιδιών του – να δοκιμάσουν τον Michael και σαν σόλο καλλιτέχνη. Η ιδέα άρεσε στον Joe και ο 13χρονος Michael μπαίνει στο στούντιο για πρώτη φορά μόνος του. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1971, το πρώτο σόλο single του Michael Jackson με τίτλο “Got To Be There” κυκλοφορεί και σκαρφαλώνει μέχρι το Νο4 του Billboard Hot 100, ενώ τον Ιανουάριο του 1972 ακολουθεί το ολοκληρωμένο ομότιτλο άλμπουμ, που πηγαίνει στο Νο14 και γίνεται πλατινένιο.

  Το 1973 οι πωλήσεις δίσκων των Jackson 5 αρχίζουν να ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία και αυτό φέρνει προβλήματα στις σχεσεις των Jackson 5 με τη Motown. To 1975, μετά από ένα ακόμη album του group κι ένα σόλο του Michael, το “Forever Michael”, το συμβόλαιο σπάει και οι Jackson 5 υπογράφουν με την Epic Records και μετονομάζονται σε The Jacksons. Κυκλοφορούν το 1976 το πρώτο τους άλμπουμ στην Epic το οποίο τους επαναφέρει στο προσκήνιο, προετοιμάζοντας το έδαφος για την πολύ επιτυχημένη συνέχεια με τα άλμπουμ “Destiny” το 1978 και “Triumph” το 1980, που έδωσαν μεγάλες επιτυχίες όπως τo“Blame It On The Boogie” και το κλασσικό “Can You Feel It”.

  Το άστρο του Michael όμως είχε ήδη ξεχωρίσει. Τον Αύγουστο του 1979, κυκλοφορεί το άλμπουμ “Off The Wall”, πρώτος καρπός της ιστορικής συνεργασίας Michael Jackson και Quincy Jones. Το άλμπουμ χαρίζει στονMichael άλλα δύο No1 στην Αμερική “Don’t Stop Till You Get Enough” και “Rock With You”, καταγράφοντας παγκόσμιες πωλήσεις που πρώτη φορά σημείωνε μαύρος καλλιτέχνης. Κριτικοί και κοινό αγκάλιασαν και αγάπησαν τη νέα εικόνα του ενήλικου πλέονMichael, χωρίς να μπορούν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε λίγα χρόνια μετά.

  Τον Φεβρουάριο του 1981, ο Michael Jackson υπογράφει ένα νέο – ξεχωριστό από αυτό των Jacksons - συμβόλαιο με την Epic Records και κάποιους μήνες μετά, μπαίνει στο στούντιο με τον Quincy Jones για να προετοιμάσει το επόμενο άλμπουμ του. Τo “Thriller” κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 1982 και γίνεται το πρώτο album στην ιστορία που πηγαίνει Νο1 ταυτόχρονα σε Αμερική και Βρετανία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες κατακτά την πρώτη θέση για συνολικά 37 εβδομάδες, δημιουργώντας ένα ρεκόρ σχεδόν αδύνατον να καταρριφθεί. Εφτά από τα τραγούδια του άλμπουμ έγιναν Top Ten επιτυχίες, με το “Billie Jean” και το “Beat It” να φτάνουν μέχρι το Νο1 και φυσικά είναι το εμπορικότερο άλμπουμ όλων των εποχών έχοντας αγγίξει σήμερα το ασύλληπτο νούμερο των 60.000.000 αντιτύπων!

  Για το “Thriller”, ο Michael γυρίζει ένα εντυπωσιακό βίντεο, σκηνοθετημένο από τον John Landis, ενώ και τα “Billie Jean” και “Beat It” συνοδεύονται από ακριβά βίντεο κλιπ – τα πρώτα βίντεο από μαύρο καλλιτέχνη που προβλήθηκαν στο MTV, σπάζοντας ένα εμπάργκο ετών. O Michael Jackson, θεωρείται ο καλλιτέχνης που όρισε τους εκφραστικούς κανόνες του σύγχρονου βίντεο κλιπ, αναβαθμίζοντάς το σε τέχνη.

  Μετά από το “Thriller”, ο Michael επιστρέφει για λίγο στους Jacksons για την ηχογράφηση ενός ακόμα άλμπουμ, του “Victory” που κυκλοφόρησε το 1984 και μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία με τα αδέλφια του στην Αμερική, που σήμανε και το ουσιαστικό τέλος του συγκροτήματος. Το 1985, ο Michael μαζί με τον Lionel Richie δημιουργούν και ηχογραφούν με τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, το “We Are The World”, ένα single για την ανακούφιση των παιδιών του τρίτου κόσμου, που γίνεται αμέσως Νο1.

  Ο Michael Jackson με τον Quincy Jones θα δημιουργούσαν ένα ακόμα άλμπουμ που θα έμενε στην ιστορία. Το “Bad”, κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1987, έχοντας ήδη καταγράψει το ρεκόρ των περισσότερων παραγγελιών και έγινε το πρώτο άλμπουμ του Michael που κάνει νέο είσοδο κατευθείαν στο Νο1 σε Αμερική και Βρετανία. Από τα εφτά συνολικά singles του “Bad” στην Αμερική, τα πέντε πηγαίνουν Νο1, δημιουργώντας ένα ακόμη ξεχωριστό ρεκόρ, ενώ θα βρεθεί στο Νο1 των πωλήσεων βίντεο με την ταινία “Moonwalker”. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1987, ξεκινάει από την Ιαπωνία και η πρώτη σόλο παγκόσμια περιοδεία του, που ονομάστηκε “Bad Tour” που ολοκληρώθηκε μετά από 123 συναυλίες τον Ιανουάριο του 1989.

  Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η εξέλιξη της ποπ μουσικής με την ενσωμάτωση περισσότερων R’n’B στοιχείων, έκανε τον Michael Jackson να στραφεί για πρώτη φορά μετά από δέκα και πλέον χρόνια σε νέο παραγωγό, τον Teddy Riley, για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα νέο μουσικό προφίλ. Αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το άλμπουμ “Dangerous” το 1991, με πρώτο single το “Black Or White” και τον Michael να κοροϊδεύει την μεγάλη συζήτηση που έχει αναπτυχθεί για το λευκό του χρώμα. Single και άλμπουμ γίνονται Νο1 στα αντίστοιχα chart Ευρώπης και Αμερικής, ενώ οι πωλήσεις ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο μετά την περίφημη συνέντευξη του στην Oprah Winfrey, όπου μεταξύ άλλων μίλησε για πρώτη φορά και για την ασθένεια που επηρέασε το χρώμα του.

  Το καλοκαίρι του 1992, ξεκινάει μία ακόμη μεγάλη παγκόσμια περιοδεία που όμως θα τερματιστεί εσπευσμένα περίπου ένα χρόνο μετά, εξαιτίας των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση ενός παιδιού, που σήμαναν την έναρξη μιας πολύ κακής περιόδου τόσο προσωπικά, όσο και επαγγελματικά. Παρά τα τεράστια προβλήματα, το 1995 καταφέρνει να επιστρέψει δυναμικά στην δισκογραφία με το άλμπουμ “History” που πηγαίνει από την πρώτη εβδομάδα στην κορυφή των πωλήσεων Αμερικής και Βρετανίας. Για το πρώτο single του άλμπουμ, το ντουέτο με την αδελφή του Janet, “Scream”, ο Michael γυρίζει το ακριβότερο βίντεο κλιπ όλων των εποχών, που κόστισε συνολικά πάνω από 7.000.000 δολάρια. Το ίδιο single έκανε την υψηλότερη νέα είσοδο στην ιστορία του Billboard Hot 100, μπαίνοντας στο Νο5, ένα ρεκόρ που κατέρριψε ο ίδιος λίγους μήνες αργότερα με το επόμενο single του, “You Are Not Alone” που έκανε νέα είσοδο στο Νο1.

  Ακολουθεί άλλη μια μεγάλη παγκόσμια περιοδεία και ένα μίνι comeback το 1997 με το άλμπουμ “Blood On The Dance Floor”, που περιείχε remix τραγουδιών του “History” και μερικά καινούργια, από τα οποία μάλιστα το ομότιτλο του CD γίνεται Νο1 στη Βρετανία. Κατά τη διάρκεια της “History Tour” ο Michael παντρεύεται τη δεύτερη σύζυγό του Debbie (το 1994 είχε παντρευτεί με την κόρη του Elvis Presley, Lisa Marie) με την οποία απέκτησαν και δύο παιδιά.

  Η τελευταία δισκογραφική δουλειά του Michael Jackson, είναι το album “Invincible” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2001 και παρά τις αμφιβολίες των κριτικών, το album έκανε νέα είσοδο στο Νο1 Αμερικής και Βρετανίας, πουλώντας μάλιστα συνολικά πάνω από 10.000.000 αντίτυπα. Με την επιτυχία αυτή, ο Michael κατάφερε να γίνει ο πρώτος και μόνος καλλιτέχνης, που έχει σημειώσει Νο1 επιτυχίες σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες.

  Το 2002 έρχεται στον κόσμο και το τρίτο του παιδί, ο Prince Michael II. O τρόπος με τον οποίο παρουσίασε στους θαυμαστές το γιο του, κρεμώντας τον στη κυριολεξία στον αέρα, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων αναγκάζοντας τον να παραδεχτεί ότι ήταν λάθος του. Το 2003 ένα ντοκιμαντέρ γίνεται η αιτία για να κατηγορηθεί ο Michael για δεύτερη φορά για σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου. Συλλαμβάνεται και δικάζεται, αλλά το 2005 το δικαστήριο των απαλλάσσει από τις κατηγορίες.

  Από το 2006 και μετά οι φήμες για την κακή οικονομική κατάσταση του Michael οργιάζουν. Ο Michael εμφανίζεται όλο και πιο καταβεβλημένος και δίνει λαβές για διάφορα σχόλια τόσο για τα περιουσιακά του όσο και για την κατάσταση της υγείας του. Το 2009 ανακοινώνει μια σειρά συναυλιών με την επωνυμία “This Is It”. Η προπώληση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: πάνω από 1.000.000 εισιτήρια πουλήθηκαν μέσα στις δύο πρώτες ώρες. Οι συναυλίες ήταν προγραμματισμένες να αρχίσουν στις 13 Ιουλίου 2009 και να τελειώσουν στις 10 Μαρτίου 2010. Όμως στις 25 Ιουνίου 2009, ο Michael πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή. Το θάνατό του ακολουθούν πληθώρα φημών τόσο ως προς τα αίτια (ο προσωπικός του γιατρός κατηγορήθηκε για φόνο, λόγω των φαρμάκων που ανιχνεύθηκαν στον οργανισμό του Michael), όσο και ως προς το μέρος της ταφής του. Στην τελετή που γίνεται προς τιμήν του, συμμετέχουν πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες, ενώ σπάει τα ρεκόρ ζωντανής μετάδοσης. O Μichael συνέχισε να απασχολεί την κοινή γνώμη ακόμη και μετά το θάνατό του, με ποιο πρόσφατο γεγονός την ανάληψη κηδεμονίας των παιδιών του, τον Αύγουστο του 2012.

  Από το 1969 μέχρι και σήμερα, ο Michael Jackson ως τραγουδιστής των Jackson 5, των Jacksons και ως σόλο καλλιτέχνης, έχει πουλήσει συνολικά περισσότερα από 550.000.000 άλμπουμ και singles. Το νούμερο αυτό, τον κάνει τον πιο εμπορικά επιτυχημένο καλλιτέχνη όλων των εποχών, ρεκόρ για το οποίο του έχει απονεμηθεί το βραβείο “Artist Of The Millennium” από την IFPI το 2000.

  ... το 1973 γεννιέται στο Liverpool της Αγγλίας ο Vincent Cavanagh. Το 1990 σχηματίζει μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Daniel τους Pagan Angel αναλαμβάνοντας χρέη κιθαρίστα, και σύντομα θα αλλάξουν το όνομα τους σε Anathema. Με όχημα τη φωνή του Darren White και τις συνθέσεις του Daniel, γίνονται πρωτοπόροι της doom/death metal σκηνής μαζί με τους Paradise Lost και My Dying Bride. Ο ρόλος του Vincent θα αναβαθμιστεί μετά την αποχώρηση του White το 1995 όταν θα αναλάβει και τα φωνητικά. Το πρώτο δείγμα γραφής είναι το ''The Silent Enigma'' (1995) με τη μπάντα να απομακρύνεται από το death/doom τοπίο ακολουθώντας πιο ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Η μεγάλη έκπληξη όμως θα έρθει ένα χρόνο αργότερα με την κυκλοφορία του ''Eternity'' και τον Vincent Cavanagh να εντυπωσιάζει τραγουδώντας για πρώτη φορά με καθαρά φωνητικά. Ακολουθούν τα ''Alternative 4''(1998) και ''Judgement''(1999) όπου τα αδέρφια Cavanagh εκδηλώνουν την αγάπη τους για τους Pink Floyd, μέχρι να γνωρίσουν τους Radiohead και να προσπαθήσουν να φτάσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια με το ''A Fine Day To Exit''(2001). Μετά την αποτυχημένη αυτή προσπάθεια, ξεκινούν τα υπαρξιακά προβλήματα της μπάντας με τον Daniel να αποχωρεί το 2002, αλλά να επιστρέφει έναν χρόνο αργότερα για το υπέροχο ''A Natural Disaster''(2003). Κάπου εκεί όμως αρχίζει ο ευνουχισμός των κλασσικών τους τραγουδιών με ορχηστρικές και ακουστικές επανεκτελέσεις με τα αδέρφια Cavanagh να προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό είναι τέχνη. Η απογύμνωση αυτή όμως παρά τα αρνητικά της, κατάφερε να αναδείξει την υπέροχη φωνή του Vincent και την πρόοδο του από το ''Eternity'' και έπειτα. Η εκφραστικότητα του είναι πλέον το σήμα κατατεθέν της μπάντας, η οποία έχει γίνει οικογενειακή επιχείρηση. Ο Jamie, δίδυμος αδερφός του Vincent, έχει αναλάβει από το 2003 το μπάσο, ενώ η συμπαθέστατη Lee Douglas που συμμετέχει στα φωνητικά από το 2000, είναι η μικρότερη αδερφή του drummer και ιδρυτικό μέλος των Anathema, John Douglas.

  Ο Vincent Cavanagh υπήρξε για μικρό διάστημα μέλος του progressive/doom συγκροτήματος Valle Crucis, με τους οποίους κυκλοφόρησε το 1997 το demo ''Three Adorations'', ενώ επίσης έχει κάνει guest φωνητικά στο κομμάτι ''Ton Corps N'Est Qu'Atome'' των Γάλλων Devianz.

  ...το 2005 κυκλοφόρησε το ''Ghost Reveries'', ο όγδοος δίσκος των Σουηδών Opeth. Είναι η πρώτη τους συνεργασία με την Roadrunner Records και κυκλοφόρησε στις 29 Αυγούστου 2005 στην Ευρώπη και μια μέρα αργότερα στην Αμερική, ενώ το artwork επιμελήθηκε για άλλη μια φορά ο γνωστός Travis Smith. Είναι ο πιο κομβικός δίσκος όσο αφορά τη σύνθεση του συγκροτήματος, καθώς είναι ο πρώτος με τον Per Wiberg στα πλήκτρα και ο τελευταίος στον οποίον συμμετέχουν ο drummer Martin Lopez και ο αρχικός κιθαρίστας Peter Lindgren.

  Ολόκληρος ο μεταλλικός τύπος χαιρέτισε το album με διθυραμβικές κριτικές, κατατάσσοντας τον στους καλύτερους της χρονιάς, αλλά και της δεκαετίας που μας πέρασε. Τα πλήκτρα του Wiberg έδεσαν άψογα με τον ήχο των Opeth και το τελικό αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Περισσότερο progressive και λιγότερο ατμοσφαιρικό το ''Ghost Reveries'' μας χάρισε μερικές από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους όπως το ανυπέρβλητο ''The Baying Of The Hounds''. Οι Opeth γύρισαν και ένα video clip για το μοναδικό single του δίσκου, το ''The Grand Conjuration'', στο οποίο συμμετέχει ο Gene Hoglan καθώς ο Martin Lopez είχε ήδη αποχωρήσει από το συγκρότημα λόγω προβλημάτων υγείας.

(Τα κείμενα για τον Vincent Cavanagh και το "Ghost Reveries" των Opeth επιμελήθηκε ο Panos_Undenied)

Σαν σήμερα...20 Ιουλίου

  Στις 20 Ιουλίου 1947 γεννιέται στο Autlán de Navarro του Μεξικό ο κιθαρίστας Carlos Santana (πλήρες όνομα Carlos Augusto Alves Santana). Η οικογένεια του μετακομίζει στο Tijuana και αργότερα στο San Francisco. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να δει live αρκετούς καλλιτέχνες που θαύμαζε, όπως ο B.B. King, και να έρθει σε επαφή με την jazz και fusion μουσική. Επίσης θα γίνει μάρτυρας του hippie κινήματος που εμφανίστηκε στα 60’s και είχε επίκεντρο το San Francisco. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις latin καταβολές του θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτηριστικού του ήχου.

  Το 1966 συνήθιζε να συχνάζει στο Fillmore West του γνωστού διοργανωτή συναυλιών, David Graham. Ένα βράδυ ο Graham θα δώσει την ευκαιρία στον Santana να παίξει ζωντανά εκεί, όταν ο Paul Butterfield ακύρωσε τη δική του εμφάνιση. Εντυπωσιάζει τόσο το κοινό, όσο και τον ίδιο τον Graham, και μέσα στην ίδια χρονιά σχηματίζει τους Santana Blues Band μαζί με τους David Brown και Gregg Rollie. 
  Το 1969, και πριν καν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο album τους, θα εμφανιστούν στο περίφημο Woodstock και θα αποτελέσουν μια από τις εκπλήξεις του festival, με την εκτέλεση του ''Soul Sacrifice'' να μνημονεύεται μέχρι και σήμερα. Από τότε έχει κυκλοφορήσει 28 studio albums είτε ως solo καλλιτέχνης, είτε με τη μπάντα Santana, η οποία έχει υποστεί αναρίθμητες αλλαγές μελών όλα αυτά τα χρόνια. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ιδρυτικό μέλος, Greg Rollie, σχημάτισε αργότερα τους Journey μαζί με τον Neal Schon, ο οποίος επίσης συμμετείχε στη μπάντα του Santana.

  Με μια σειρά από εντυπωσιακούς δίσκους στα 70’s και μια φθίνουσα πορεία αργότερα, θα επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο έχοντας για αφετηρία το ''Supernatural'' του 1999, το οποίο θα του χαρίσει τεράστια εμπορική επιτυχία και μια νέα φουρνιά οπαδών. Συνολικά έχει κερδίσει 10 βραβεία Grammy, ενώ το γνωστό μουσικό περιοδικό Rolling Stone τον έχει τοποθετήσει στη 15η θέση στη λίστα με τους ''100 Greatest Guitarists Of All Time''.

  Ο Chris Cornell γεννήθηκε στο Seattle των Ηνωμένων Πολιτειών στις 20 Ιουλίου 1964. Σε ηλικία 9 ετών ανακαλύπτει μια μεγάλη συλλογή από δίσκους των The Beatles στο υπόγειο ενός γειτονικού σπιτιού και ξοδεύει τα επόμενα δυο χρόνια ακούγοντας τους συστηματικά. Στις αρχές των 80's συμμετέχει σε μια μπάντα διασκευών, τους The Shemps και μετά τη διάλυσή τους σχηματίζει τους Soundgarden το 1984. Το πρώτο lineup αποτελείται από τον κιθαρίστα Kim Thayil, τον Hiro Yamamoto στο μπάσο, ενώ ο Cornell είχε αναλάβει τα drums και τα φωνητικά. Το 1985 προσλαμβάνουν τον drummer Scott Sundquist, ο οποίος αντικαταστήθηκε έναν χρόνο αργότερα από τον Matt Cameron. Με αυτή τη σύνθεση θα κυκλοφορήσουν το 1988 το ντεμπούτο τους ''Ultramega OK'', το οποίο θα τους χαρίσει μια υποψηφιότητα για Grammy στην κατηγορία Best metal performance. 

  To 1989 κυκλοφορεί το δεύτερο τους album ''Louder Than Love'' και ακολουθεί η αποχώρηση του Yamamoto. Προσλαμβάνουν αρχικά τον πρώην κιθαρίστα των Nirvana, Jason Everman, τον οποίο απολύουν λίγο αργότερα και στρέφονται στον Ben Shepherd. Με την σύνθεση Cornell/Thayil/Cameron/Shepherd  θα κυκλοφορήσουν τα επιτυχημένα ''Badmotorfinger''(1991), ''Superunknown''(1994) και ''Down On The Upside''(1996) πριν διαλυθούν το 1997. 

   Μαζί με τους Alice In Chains, Pearl Jam και Nirvana έστρεψαν το ενδιαφέρον όλου του μουσικού κόσμου στο Seattle στις αρχές των 90's, αν και τελείως λανθασμένα τοποθετήθηκαν κάτω από τη ταμπέλα του grunge.

  Το 1991 ο Cornell θα σχηματίσει το project Temple Of The Dog και θα κυκλοφορήσει το ομώνυμο album προς τιμή του φίλου του Andrew Wood, ο οποίος πέθανε το 1990 από υπερβολική δόση ηρωίνης. Ο Cornell θα προσεγγίσει τα πρώην μέλη της μπάντας του Wood, τους Mother Love Bone, και συγκεκριμένα τους Jeff Ament και Stone Gossard και θα ξεκινήσουν να δουλεύουν μαζί. Στο project θα συμμετέχει επίσης ο Matt Cameron καθώς και οι Mike McCready και Eddie Vedder, οι οποίοι επρόκειτο να συμμετέχουν στο επόμενο project των Ament/ Gossard, που θα εξελισσόταν τελικά στους Pearl Jam. 

  Τελικά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις 16 Απριλίου 1991 και θα λάβει θετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς. Αξίζει να το ακούσετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη!

    Μετά τη διάλυση των Soundgarden, ο Cornell θα κυκλοφορήσει το πρώτο του solo album με τίτλο ''Euphoria Morning''(1999). Από εδώ θα ξεχωρίσουμε το τραγούδι ''Wave Goodbye'' που είναι αφιερωμένο στον Jeff Buckley. Το 2001, μετά την αποχώρηση του Zack de la Rocha από τους Rage Against The Machine, θα ενωθεί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και θα σχηματίσουν τους Audioslave. Μαζί θα κυκλοφορήσουν 3 studio και ένα live album πριν διαλυθούν το 2007. Ακολουθούν άλλοι δυο προσωπικοί δίσκοι, το ''Carry On''(2007) και το απαράδεκτο ''Scream''(2009), ώσπου το 2010 ο Cornell ανακοινώνει την επανασύνδεση των Soundgarden για διάφορες συναυλίες χωρίς ωστόσο να υπάρχουν σχέδια για καινούριο υλικό.
    Ο Cornell έχει συμμετάσχει σε διάφορα soundtracks με ποιο γνωστό το τραγούδι ''You Know My Name'' που ακούγεται στην ταινία του James Bond ''Casino Royale''. Είναι παντρεμένος με την ελληνικής καταγωγής Vicky Karayiannis και έχουν μαζί δυο παιδιά, τα οποία δεν δίστασε να ανεβάσει πάνω στη σκηνή κατά την εμφάνιση του στην Ελλάδα το 2007 στα πλαίσια του Rockwave Festival. Happy moments!

Σαν σήμερα…12 Ιουλίου

  Σαν σήμερα το 1974 γεννιέται στην Ολλανδία η Sharon den Adel, τραγουδίστρια των Within Temptation. Από τα 14 της συμμετέχει σε διάφορες μπάντες και το 1996 θα σχηματίσει μαζί με τον κιθαρίστα Robert Westerholt τους Within Temptation. Στις πρώτες τους δισκογραφικές απόπειρες, το album ''Enter''(1997) και το EP ''The Dance''(1998) ο ήχος τους χαρακτηρίζεται gothic/doom metal. Με το ''Mother Earth'' του 2000 θα στραφούν στο συμφωνικό metal και από το ''The Silent Force''(2004) και έπειτα απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον metal ήχο με κάθε τους κυκλοφορία. Οι ίδιοι πλέον έχοντας παγιώσει τον ήχο τους, αυτοχαρακτηρίζονται ως symphonic rock παραμένοντας πάντα ποιοτικοί. Κάτι ακουστικές βραδιές και ηχογραφήσεις με ορχήστρα να λείπανε και όλα θα ήταν καλύτερα.

  Η Sharon den Adel δεν πήρε ποτέ μαθήματα φωνητικής και μέχρι την εμπορική επιτυχία του ''Mother Earth'' εργαζόταν σε μια εταιρία μόδας. Μέχρι και σήμερα χρησιμοποιεί τις γνώσεις της σχεδιάζοντας τα δικά της φορέματα και το merchandise της μπάντας. Είναι παντρεμένη με τον Robert Westerholt και έχουν τρία παιδιά. Αν δεν σας λέει τίποτα το όνομα της ή η μπάντα της, τότε σίγουρα θα έχετε ακούσει το ''In And Out Of Love'' του dj Armin van Buuren. Ναι, αυτή τραγουδάει!

  Το όνομα Louis Marullo είναι άγνωστο ακόμη και στους φανατικούς metalheads. Ο συγκεκριμένος κύριος λοιπόν γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1954 στη Νέα Υόρκη και κάποια χρόνια αργότερα έγινε γνωστός ως τραγουδιστής των Manowar με το όνομα Eric Adams, ένας συνδυασμός των ονομάτων των γιών του Eric και Adam. Στα παιδικά του χρόνια δε δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το heavy metal μέχρι που ακούει τη φωνή του Ian Gillan, οι ψηλές οκτάβες του οποίου ήταν η βασική του επιρροή. Το 1980 θα ενωθεί με τους Joey DeMaio και Ross The Boss σχηματίζοντας τους Manowar. Οι επικές συνθέσεις κυρίως των πρώτων τους δίσκων βρήκαν την τέλεια έκφραση στη φωνή του Adams.

  Πρέπει εδώ να τονίσω ότι ξέχωρα από τις επιλογές του συγκροτήματος στην πάροδο των χρόνων, ο Adams παρέμεινε στο απυρόβλητο. Τα πέτσινα βρακάκια, η άνευ λόγου ''death to false metal'' νοοτροπία, τα κλισέ, το μουσικό αδιέξοδο, η εμμονή στις ίδιες ιδέες όλα αυτά τα χρόνια, έδωσαν τροφή για ειρωνικά σχόλια ακόμη και μεταξύ των οπαδών που τους προσκυνούσαν για τις 80’s δουλειές τους. Μπορεί να έχουν να κυκλοφορήσουν ''μεγάλο'' δίσκο από το 1984, αλλά η φωνή του Eric Adams ποτέ δεν αμφισβητήθηκε. Ακόμη και όταν τραγουδάει μη metal κομμάτια, τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία με τους HollyHell για το γνωστό ''The Phantom Of The Opera'', αλλά κυρίως η ερμηνεία του στην άρια ''Nessun Dorma''.

Σαν σήμερα.. 11 Ιουλίου

  Το 1957 γεννιέται στο Northampton της Αγγλίας ο τραγουδιστής των Bauhaus, Peter John Murphy. 

  Ο Murphy γνωστός και ώς "Godfather of Goth" για την βαρύτονη υποβλητική φωνή του και τη σκοτεινή ποιητικότητα του το 1978 εμφανίζεται στα μουσικά δρώμενα με το συγκρότημα Bauhaus, με τον ίδιο στα φωνητικά τον Kevin Haskins στα drums και τον David J σε κιθάρα και μπάσο. 

  Οι Bauhaus αποτέλεσαν την απαρχή του κινήματος της Gothic μουσικής και μεγάλη επιρροή για το ξεκίνημα της Gothic Rock.

  To 1983 το συγκρότημα εμφανίστηκε στην ταινία τρόμου "The Hunger" παίζοντας το πιο δημοφιλές τους τραγούδι "Bella Lugosi's Dead". Η κάμερα επικεντρώνεται αποκλειστικά στον Peter Murphy εκτοπίζοντας απο το πλάνο τον David Bowie και την Catrine Deneuve!

   Το 1983 οι Bauhaus διαλύονται και ο Peter Murphy μετά από αποτυχημένες προσπάθειες ενασχόλησης με την υποκριτική και το χορό, καθώς και ένα album με τον μπασίστα των Japan, Mick Karn αποφασίζει να ξεκινήσει solo καριέρα. Το 1986 κάνει το ντεμπούτο του με το ''Should The World Fail To Fall Apart''. 

  Το τρίτο προσωπικό album της solo καριέρας του, ''Deep'', θα του χαρίσει την πρώτη θέση στο U.S Modern Rock με το τραγούδι ''Cuts You Up'', που έμεινε στην κορυφή του Billboard Modern Rock Tracks περισσότερο από κάθε άλλο single εκτοπίζοντας το "So Alive" των Love and Rockets των υπολοίπων μελών των Bauhaus.Το ρεκόρ παραμονής στην κορυφή θα σπάσουν οι R.E.M με το ''Losing My Religion''.

   Tο album ''Deep'' θα βρεθεί στη θέση 44 του U.S. Billboard 200 album chart. Για αυτό το άλμπουμ Murphy εμφανίστηκε με μαλλιά βαμμένα ξανθά πλατίνα και επέστρεψε στο πιο επιθετικό ήχο alt-rock, που ήταν το σήμα κατατεθέν του πρώιμου Bauhaus.

   Οι Bauhaus επανενώνονται το 1998 για μια περιοδεία και το 2006 για μια περιοδεία με τους Nine Inch Nails. Ο Reznor θα παραδεχτεί σε συνεντεύξεις εκείνη την περίοδο οτι ο Murphy ήταν μια απο τις κύριες μουσικές επιρροές του.

Στη δεκαετία του 1990 ο Peter Murphy ασπάζεται τον Σουφισμό και μετακομίζει με την γυναίκα του στην Τουρκία. Το "Holy Smoke", η τέταρτη δισκογραφική του δουλειά φαίνεται εμφανώς επηρεασμένη από την Μέση Ανατολή και το μυστικισμό του Σουφισμού. Δεν θα γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία.

   Το 1995 με ambient pop ήχο, παραγωγό τον Pascal Gabriel και την κιθάρα του Michael Brook βγαίνει το Cascade που θα σημάνει και τη λήξη της συνεργασίας του με τον επιτυχημένο παραγωγό. Λίγο μετά τη διάλυση αυτής της συνεργασίας ο Myrphy θα κυκλοφορήσει το Recall EP που περιλαμβάνει μερικά νέα τραγούδια και κάποιες διασκευές τραγουδιών από την περίοδο των Bauhaus με έντονα ηλεκτρονικό ήχο. Κυκλοφόρησαν φήμες για επανασύνδεση του συγκροτήματος κάτι που συνέβη το 1998 για την πετυχημένη περιοδεία Resurrection στην οποία όμως ο Murphy αρνήθηκε να πει τραγούδια όπως το "Stigmata Martyr" και το "St. Vitus' Dance", λόγω της συμμετοχής του στο Ισλάμ, χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη τη θρησκευτική τους χροιά.

   Το 2009, ο Murphy θα κυκλοφορήσει μια σειρά από διασκευές αποκλειστικά μέσω του iTunes. Τα τραγούδια που διασκεύασε ήταν "Instant Karma!" (by John Lennon), "Space Oddity" (by David Bowie), "Transmission" (by Joy Division), και "Hurt" (by Nine Inch Nails). Για την υποστήριξη αυτής της κυκλοφορίας ξεκίνησε τη διεθνή περιοδεία "The Secret Covers Tour".

   Ακυρώνει εξαιτίας αδιευκρίνιστων προβλημάτων υγείας, την άνοιξη του 2010, τη συνεργασία του στην παγκόσμια περιοδεία του Brendan Perry των Dead Can Dance προκαλώντας την έντονη δυσαρέσκεια του Perry. 

   Μετά τη συμμετοχή του στο soundtrack του The Twilight Saga: Eclipse με το "The Cold One" το καλοκαίρι του ίδιου έτους ξεκινά προωθητική περιοδεία για το νέο του album "Nine" που τελικά κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του επόμενου έτους (2011) έπειτα από μια ακόμη περιοδεία στη Βόρεια Αμερική.

  Πριν από 53 χρόνια γεννήθηκε στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών ο Richie Sambora. Επηρεασμένος από τον θάνατο του Jimi Hendrix ξεκίνησε να ασχολείται με την κιθάρα σε ηλικία 12 ετών έχοντας επιρροές από τα blues και το rock n' roll. Eric Clapton, Jeff Beck, George Harrison, Johnny Winter, Joe Perry και Janis Joplin μεταξύ άλλων, παίξανε μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου του.

  Το 1983 μετά από μια συναυλία των Bon Jovi, τους πλησιάζει και τους προτείνει να συνεργαστούν. Λίγες μέρες αργότερα ο Sambora γίνεται ο κιθαρίστας του συγκροτήματος αντικαθιστώντας τον Dave Sabo, ο οποίος αργότερα θα σχηματίσει τους Skid Row. Κυκλοφορούν τα albums ''Bon Jovi''(1984) και ''7800° Fahrenheit''(1985) κάνοντας γνωστό το όνομά τους. Το μεγάλο breakthrough όμως ήρθε με τα ''Slippery When Wet''(1986) και ''New Jersey''(1988) με τα οποία γίνανε αστέρες πρώτου μεγέθους.

  Οι συνεχείς περιοδείες του συγκροτήματος θα φέρουν ένταση ανάμεσα στα μέλη και θα τους οδηγήσει σε ένα διάλειμμα δυο χρόνων μέχρι το 1992. Ο Sambora θα εκμεταλλευτεί τη διακοπή και θα κυκλοφορήσει το πρώτο του solo album ''Stranger In This Town'' το 1991. Εδώ φανερώνει τις blues καταβολές του και επιβεβαιώνει αυτό που υποψιαζόταν όλοι: ότι εκτός από σπουδαίος κιθαρίστας, διαθέτει και μια πάρα πολύ καλή φωνή. Στο τραγούδι ''Mr. Bluesman'' συμμετέχει ένας από τους ήρωες του, ο Eric Clapton, ενώ συμπεριλαμβάνεται και το ''Rosie'' που αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει στο ''New Jersey'' των Bon Jovi μένοντας τελικά έξω.

  Το 1992 η μπάντα θα δραστηριοποιηθεί ξανά. Μπορεί οι Bon Jovi να γνώρισαν τεράστια εμπορική επιτυχία στα 80's, τις καλύτερες δουλειές τους όμως τις κυκλοφόρησαν στα 90's. Την περίοδο που το grunge μεσουρανούσε, ανανεώνουν τον ήχο τους, αφήνουν τις poser μέρες πίσω τους και κυκλοφορούν το ''Keep The Faith''(1992). Στο τραγούδι ''Dry County'' ο Sambora μας χαρίζει ίσως το καλύτερο του solo. Μετά από τη συλλογή ''Cross Roads'', που περιέχει και τα καινούρια ''Always'' και ''Someday I’ll Be Saturday Night'', οι Bon Jovi κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους, το ''These Days''(1995). Ένα νέο διάλειμμα της μπάντας, θα οδηγήσει στο δεύτερο solo album του Sambora, το ''Undiscovered Soul''(1998).

  Οι Bon Jovi επανέρχονται στα 00's με τα μέτρια ''Crush'' και ''Bounce'', κάτι που οφείλεται στον παραγκωνισμό της κιθάρας του Sambora. Ευτυχώς ο μεγάλος αρχηγός(λέγε με Jon Jon) θα το καταλάβει και από το ''Have A Nice Day'' του 2005 και έπειτα, η τάξη αποκαθίσταται και οι Bon Jovi κυκλοφορούν μόνο αξιοπρεπείς δίσκους, χωρίς να έχουν να αποδείξουν πλέον τίποτα και σε κανέναν. Το φθινόπωρο του 2012 αναμένεται η τρίτη προσωπική δουλειά του Richie Sambora που θα φέρει τον τίτλο ''Aftermath Of The Lowdown''.